4 รู้โดยบังเอิญ
616 คำ
Merryweather bar
ณ ร้านอาหารสุดหรูบนเนื้อที่ใจกลางกรุง ตกแต่งสไตล์ยุโรปเรียกลูกค้าชาวต่างชาติ และพวกเหล่าไฮโซมากล้น บรรยากาศดื่มด่ำเน้นความเป็นส่วนตัว
ร่างสูงสง่าเกินร้อยแปดสิบหยุดชะงักก้าวเท้าทันที เมื่อเยื้องกายลงจากรถซุปเปอร์คาร์ นัยน์ตาคมดันสะดุดเห็น เด็กสาวใช้ในบ้านสะพายกระเป๋าเป้กำลังเดินอยู่ตรงทางออก
"ไงไอเกน วันนี้คุณเพื่อนมาอีกแล้วหรอ" เตนล์คือเจ้าของบาร์แห่งนี้แถมเป็นเพื่อนสนิท พอเห็นสีรถคันคุ้นเคยรีบวิ่งต้อนรับ เขามักมาดื่มเกือบทุกวัน เลี่ยงการเจอพี่สาวในผับคนสนิท
"พูดเหมือนมึงไม่รู้ว่ากูจะมา" ฮาเกนตอบกลับสั้นๆ แม้ยังเหลียวมองตรงประตูทางเข้า
"ไปที่ประจำดิ ไอคินว่าจะแวะมา" เจ้าของร้านพูดบอก ครั้นเพื่อนรักยังหยุดยืนนิ่ง มองผู้คนราวเจอคนรู้จัก
"ยัยเด็กผมเปียมาที่นี่ทำไม" ฮาเกนยังดูให้ความสนใจแก่เค้ก เมื่อชุดที่เธอใส่มาไม่ได้เหมาะสมในการมาเที่ยวสถานเริงรมย์ ดั่งบุตรตามหาบุพการีกลับบ้านยังไงอย่างนั้น
"ผมเปียไหนว่ะ อ้อ..กูคิดออกแหละ เด็กเมื้อกี้ใช่ไหม น้องเค้ามาสัมภาษณ์งาน พอดีเมื่อตอนกลางวันน้องเค้าติดเรียนเลยขอเลื่อนเวลา" เตนล์ตอบกลับราวไม่ใสใจอะไรมากนัก เขาแค่ยินดีหากนักเรียนนักศึกษาต้องการหารายได้เสริม พร้อมสนับสนุนจากอาชีพสุจริต
"แล้วมึงรับป่ะ"
"รับดิว่ะ อีกไม่กี่เดือนก็สิบแปดแล้ว แถมเป็นแค่พาร์ทไทม์ก็ผ่อนผันกันไปเถอะ..น่าสงสารนะเห็นว่ารับภาระครอบครัวอยู่" ขณะอธิบายเขาก็ยังหันไปชี้นิ้วสั่งพนักงาน เช็ดทำความสะอาดโต๊ะยามลูกค้ารับประทานอาหารเสร็จ
"ภาระบ้าไรว่ะ แต่ช่างมันเถอะ" นั่นนะสิ เด็กคนนี้กอบโกยเงินทองครอบครัวเขาตั้งเท่าไหร่ หรืออาจใจแตกใช้สุรุ่ยสุร่าย อยากหาเรื่องท่องเที่ยวตามกลางคืนซะมากกว่า
ฮาเกนตัดการสนใจ รีบมุ่งไปยังโต๊ะโซนประจำ ทันทีที่ร่างสูงทิ้งกาย สาวสวยพีอาร์สุดเซ็กซี่เร่งถือขวดไวน์คู่แก้วใสมาเสิร์ฟฟรู้งาน
"คุณเกนอยากให้มิงค์นั่งคุยด้วยไหมคะ" แม้เอ่ยขออนุญาต แต่ท่าทางเธอยั่วยวนเสียแล้ว ค่อยๆหย่อนสะโพกบนตักแกร่ง บีบนวดตรงบ่ากว้างเอาใจ เพราะรอบที่แล้วได้ทิปหนักกว่าเงินเดือน
"คุยอย่างเดียวไม่สนุกนะสิ ดื่มเสร็จไปรอที่รถ" ใบหน้าสากเอียงกระซิบใกล้กกหูสาวสวย อีกฝ่ายฉีกยิ้มพอใจรู้ความหมายประโยคนั้น
"มึงไม่คิดจะอยู่คุยกับเพื่อนสักหน่อยหรอว่ะ" พอเจ้าของร้านสั่งงานเรียบร้อย เขารีบตามมายังโต๊ะหาเพื่อนสนิท โดยมีภาคินกำลังตามมา
"ช่วยไม่ได้ความอยากมันสะสม" ภาคินพูดขึ้น รุดนั่งลงฝั่งตรงข้าม คงเหลือเขาคนเดียวที่ไร้การสนใจสตรีตอนนี้ ยอมรับแก้วไวน์ตอนมิ้งค์เสิร์ฟบริการ
"ลองโดนขึ้นครูแล้วมึงจะติดใจ" น้ำเสียงทะเล้นบอก นิสัยคาสโนว่าไม่เคยถอดลาย
"เกือบลืม มึงจะไปต่ออังกฤษสิ้นปีนี้ใช่ไหม" เตนล์ถาม โบกมือปฏิเสธตอนพีอาร์สาวเทไวน์ให้ ไม่อยากรับฤทธิ์แอลกอฮอล์มากเกิน ช่วงหัวค่ำก่อนร้านปิด
"เออ หาประสบการณ์หรือไม่ก็เรียกว่าเสริมทักษะชีวิต" เขาเองอยากได้ความรู้ไว้ประดับยศตอนรับตำแหน่งประธาน ถ้าไม่รวมงานบริหารตอนนี้ ซึ่งเขาทำกำไรได้ดี ก้าวกระโดดทุกไตรมาส
..............................
กดถูกใจช่วยดันเรื่องด้วยเด้อค่า
- ผู้เขียน
