Peem’s part
ผมนั่งไขว่ห้างกระดิกเท้าอยู่บนโซฟา รอเวลาว่ายัยเด็กนั่นจะมาถึงตอนไหน ผมเป็นคนหลอกล่อให้มาที่นี่เอง ถ้าจะชวนตรง ๆ ก็เชื่อว่าเธอไม่มาหรอก และที่ชวนมาที่นี่ไม่ใช่ว่าพิศวาสคิดอยากได้เป็นเมีย เพียงแต่อยากขอความช่วยเหลือจากน้ำผึ้งสักหน่อย
สายฝนที่กระหน่ำลงมา ทำให้ผมเป็นห่วง ไม่รู้ป่านนี้เธอจะเป็นอย่างไรบ้าง จะมาถึงหรือยัง ถ้ายังมาไม่ถึงก็คงนอนหลับอยู่บนรถได้เลย ฝนตกหนักขนาดนี้ รถติดแน่นอน
Rrrr
-น้ำเน่า-
เหมือนรู้ว่ากำลังเป็นห่วง ถึงได้โทรมาทันเวลาพอดี
“เธออยู่ไหนแล้วน้ำเน่า” ผมรับสายแล้วกรอกเสียงเข้าไปในสายทันที เสียงฝนดังซู่จนแทบไม่ได้ยินเสียงของอีกฝ่าย
[อยู่หน้าคอนโด ลงมารับหน่อย] พอจะจับใจความได้ก็กดตัดสายแล้วรีบลงไปหา ถึงผมจะมันเขี้ยวยัยเด็กนี่ขนาดไหน ผมก็ไม่ได้อยากให้เธอต้องลำบากอะไรนัก
พอลงมาถึงรีบกวาดสายตามองหา เจอยัยตัวเล็กที่เปียกปอนไปทั้งตัวยืนอยู่ด้านนอกอาคาร ที่จร
