บทที่2 ชีวิตรันทด
1108 คำ
บทที่2
ชีวิตรันทด
"พลหยุดเดี๋ยวนี้นะ! ขวัญบอกให้หยุดไง!!"
ขวัญฤดีปกป้องชู้รักออกนอกหน้าพลวัฒน์เห็นแบบนั้นยิ่งช้ำใจแต่เขาเป็นลูกผู้ชายพอไม่มีวันลงไม้ลงมือกับเธอเด็ดขาด
"เก็บของออกไปให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่เศษเส้นผมแม้แต่เส้นเดียวไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน!"
พลวัฒน์ไม่มองหน้าขวัญฤดีเขาเจ็บเขาแค้นจนน้ำตาหลั่งไหลออกมาอย่างหน้าไม่อายสุดท้ายก็เป็นฝ่ายถอยออกมาปล่อยให้เธอกับชู้รักอยู่ด้วยกันในเมื่อเธอเลือกแล้วเขาก็พร้อมที่จะเซ็นใบหย่าและจบกันเพียงเท่านี้
3 ปีผ่านไป
เสียงกดคีย์บอร์ดดังมาจากในห้องนอนของใบผักตอนนี้เธอเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดังแต่ว่าเธอยังอาศัยอยู่ในบ้านของพลวัฒน์ตั้งแต่วันนั้นที่ขวัญฤดีออกจากบ้านไปก็ไม่เคยกลับเข้ามาในบ้านหลังนี้อีกเลยมีเพียงส่งข้อความบอกว่าจะมารับแต่ก็ไม่มาไม่โทร หายเงียบ ขนาดเธอโทรหาก็ไม่รับสายบางครั้งก็บอกว่าติดธุระอยู่ต่างประเทศ
ใบผักมีอาชีพเป็นนักเขียนเธอหารายได้เดือนนึงก็หลายหมื่นบางเดือนก็ได้หลายแสนแล้วแต่ยอดขายของแต่ละเดือนเธอต้องส่งตัวเองเรียนและเอาไว้ใช้จ่ายแต่งตัวอย่างที่เธอชอบไม่ต้องกลัวใครว่าเพราะเธอหาเงินได้ด้วยตัวเอง แม่บ้านที่อยู่บางคนก็ดีบางคนก็คิดไม่ดีเพราะว่าเธอมีศักดิ์เป็นหลานสาวของขวัญฤดี
ส่วนพลวัฒน์ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่เคยกลับมาที่บ้านอีกเลยมีเพียงคนสวนคนสนิทที่เอาผ้ามาให้แม่บ้านซักเสร็จแล้วก็กลับไร่เหมือนเดิม
"ใบผักร้านก๋วยเตี๋ยวมะระสั่งมะระ 5 กิโลตอนเย็นเอาไปส่งด้วยนะ" ป้าแจ่มเป็นคนที่ดีกับเธอตั้งแต่วันแรกที่เธอก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้แม้วันนี้จะไม่มีขวัญฤดีคุ้มกะลาหัวแต่ก็มีป้าแจ่มที่คอยช่วยเธอสารพัดเห็นเธอปลูกผักก็ช่วยหาลูกค้าร้านอาหารตามสั่งหารายได้ให้เธออีกแรง
"ขอบคุณค่ะป้าแจ่มเดี๋ยวตอนเย็นใบผักจะรีบเอาไปส่ง"
ใบผักหยิบตะกร้าเดินออกมาที่สวนหลังบ้านเพื่อคัดเลือกมะระลูกสวยๆ ให้ลูกค้า
"คนอะไรหน้าด้านเสียจริงเจ้านายมีชู้หนีตามผู้ชายยังมีหน้ามาอยู่บ้านผัวเขาอีก"
แม่บ้านอีกคนจับกลุ่มติฉินนินทายิ่งใบผักโตขึ้นสวยสะพรั่งแม่บ้านคนอื่นๆ จึงพากันอิจฉาในความสดและความสวยยิ่งรู้ว่าเธอเป็นนักเขียนนิยายมีรายได้มากมายส่งเสียตัวเองเรียนค่าเทอมเกือบแสนแต่ทำไมถึงไม่ย้ายออกไปจากบ้านพลวัฒน์เสียที
"ได้ข่าวว่าเป็นนักเขียนนิยายอีโรติกคงจะผ่านผู้ชายมาโชกโชนสินะ"
"นั่นน่ะสิดูการแต่งตัวก็รู้ว่าแรดเงียบ"
ใบผักพยายามไม่สนใจเธอทำหน้าที่ของเธอนำมะระที่ตัดมานำมาล้างทำความสะอาดแล้วบรรจุลงถุงเพื่อเตรียมส่งให้ลูกค้าในช่วงเย็น
ถึงเวลาที่เธอต้องนำมะระมาส่งให้ลูกค้าวันนี้เธอขอติดรถคนงานที่มารอรับปุ๋ยเธอจึงขอไปเดินตลาดนัดซื้อเสื้อผ้าและผ้าถุงให้ป้าแจ่ม ภายนอกไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นนักเขียนรู้เพียงแค่เธอเป็นหลานของเมียเก่าพลวัฒน์
"ไปลุงหนูซื้อของครบแล้วอันนี้ของลุงแกงคั่วหอยขมเผื่อจะเอาไปกินเป็นกับแกล้มคืนนี้"
"เออๆ ขอบใจเว้ย เอ็งมันก็รักดีใฝ่รู้สักวันคงเจอแต่สิ่งดีๆ"
"หนูขอแค่เรียนให้จบจะได้หางานทำ ตอนนี้หนูก็ยังไม่รู้ว่าอาชีพเสริมที่หนูทำอยู่มันจะมีรายได้แบบนี้ตลอดไปหรือเปล่า"
"ไอ้นวนิยายที่เอ็งเขียนเนี่ยมันเงินดีขนาดนั้นเลยหรือ" ลุงเชิดถามด้วยความสงสัยเพราะฟังจากเมียที่ดูแลใบผักบอกว่าได้เดือนนึงก็หลายหมื่นบางเดือนก็ได้เป็นแสนเขาเองไม่อยากจะเชื่อที่สำคัญคนงานในไร่พูดกันให้แซดว่าเด็กคนนี้ทำอาชีพอย่างว่า
"ก็อยู่ที่ความขยันและฐานลูกค้าจ๊ะลุงอย่างหนูเลือกเขียนนิยายแนวผู้ใหญ่หน่อยคนอ่านค่อนข้างมีกำลังซื้อถ้าเป็นนิยายเด็กบอกตรงๆ ขายไม่ดีเลย"
ทั้งสองกลับมาถึงบ้านใบผักรีบนำเนื้อหมูเนื้อไก่ที่ป้าแจ่มฝากซื้อไปเก็บแช่ตู้ให้เรียบร้อยจากนั้นเธอก็เก็บผ้าผ่อนของตัวเองเข้าห้องนอน เสร็จจากงานบ้านเธอก็เข้าถ้ำเขียนนิยายใช้ชีวิตแบบนี้มาหลายปีเงินที่เก็บสะสมก็ยังพอมีอยู่แต่เธอขอเพียงแค่เรียนจบแล้วมีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่งมีที่พักเธอถึงจะย้ายออกจากที่นี่หากเธอย้ายไปตอนนี้รายได้นิยายก็ไม่แน่นอนถ้าเกิดนิยายของเธอขายไม่ได้ขึ้นมาไหนจะค่าเช่าไหนจะค่ากินบ้านที่เธอเคยอยู่ทรัพย์สมบัติที่เธอเคยมีตอนนี้คงหายเข้ากลีบเมฆไปแล้ว
ก่อนหน้านี้หลังจากที่ขวัญฤดีหายตัวไปเธอก็ติดต่อพ่อเลี้ยงของเธอแต่ว่าทางนั้นตัดสายเธอทิ้งหลังจากนั้นก็บล็อกเธอจนเธอไม่สามารถติดต่อเขาได้อีกเลย เงินทองที่เธอเคยมีตอนนี้ไม่รู้ว่าจะยังเหลืออยู่ไหมเพราะเธอได้ข่าวว่าพ่อเลี้ยงของเธอบริหารงานไม่เป็นสักอย่างส่วนเรื่องคดีความการเสียชีวิตของแม่เธอก็หายเงียบไปเช่นกัน
"นี่พวกแกรู้อะไรไหมเดี๋ยวอีกไม่กี่วันพวกเราจะต้องย้ายไปอยู่บ้านใหญ่แล้วนะส่วนหมา อุ๊ย!คนบางคนแถว ๆ นี้อาจจะต้องไปอยู่วัดหรือไม่คงต้องไปจับพวกเสี่ยแก่ ๆ เอาไว้เลี้ยงดูฉันได้ข่าวมาว่าบ้านหลังนี้คุณพลวัฒน์จะขายให้ฝรั่งที่เคยมาตอนงานแต่งของคุณพลวัฒน์ไงล่ะ"
ขายบ้าน!
ไม่สิอย่าเพิ่งขายตอนนี้ได้ไหมถ้าขายตอนนี้ฉันจะไปอยู่ที่ไหนญาติพี่น้องก็ไม่มีหรือว่าฉันคงต้องดั้นด้นออกไปหาที่อยู่ใหม่จริงๆ
-----------------------------
นิยายเรื่องนี้มี40-50ตอนนะคะ อ่านกันยาวไปเลย
- ผู้เขียน
