18. ผมขอผ้าเช็ดหน้าคืน
ตามที่ได้ยินหมอคนนั้นรวมทั้งตัวเขาเองที่คุยกันในห้องอาหารฉันก็พอจะรู้แล้วแหละ...
"แล้วอยู่ๆ คุณหมอก็นัดฉันขึ้นมาที่นี่ แล้วยังเดินเข้ามาหาฉันแบบนี้ทำไมล่ะคะ"
"ผมแค่อยากได้ผ้าเช็ดหน้าผมคืน"
"คะ..."ฉันชักสีหน้าไม่เข้าใจ
"ผมเห็นตอนคุณหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อในห้องอาหาร ผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในกระเป๋าคุณ...เป็นของผม"
นี่เขา...จำได้แล้วเหรอว่าเขาเคยให้ผ้าเช็ดหน้ากับฉันเมื่อเจ็ดปีก่อน
"คุณหมอจำได้..."
"เมื่อหลายปีก่อนผมไม่รู้ว่าผมเคยทำผ้าเช็ดหน้าหล่นไว้ที่ไหน มันสำคัญกับผมมาก แต่อยู่ๆ วันหนึ่งมันก็หายไป ที่แท้ก็มาอยู่กับคุณนี่เอง"
พูดงี้แสดงว่าเขาจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นคนให้ผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นกับฉันสินะ...จำว่าให้ใครไม่ได้ แต่กลับจำผ้าเช็ดหน้าที่หายไปตั้งเจ็ดปีได้ทันทีเพียงแค่แว๊บแรกที่เห็นนี่นะ
ผ้าเช็ดหน้านี้คงจะมีความสำคัญกับเขาไม่น้อย หรือ ว่ารักแรกเขาเป็นคนให้
