15. หมอคนนั้นน่ากลัว
กว่าสี่ชั่วโมงกับการเฝ้ารอ เห็นคนไข้คนอื่นถูกเข็นเข้าไปแล้วพาออกมา บางคนออกมาแบบมีสติหลังจากยาชาหมดฤทธิ์ บางคนสะลึมสะลือ กระทั่งตอนนี้ญาติคนไข้ที่นั่งด้วยกันก่อนหน้าหายไปหมดแล้ว คิวในห้องผ่าตัดเหลือเพียงคิวเดียวซึ่งยังไม่ได้ออกมานั่นก็คือแม่...
ฉันกับเขตเฝ้ารอออย่างใจจดใจจ่อ เรามองไปยังประตูที่เห็นเจ้าหน้าที่เข็นคนไข้คนอื่นๆ ออกมา หวังจะได้เห็นแม่ถูกพาออกมาบ้างสักครั้งที่หันไปมอง แต่จนแล้วจนเล่าก็ไร้วี่แวว นั่นทำให้ใจของฉันเริ่มไม่สู้ดี ความเป็นห่วง ความกังวล และความรู้สึกอะไรอีกหลายๆ อย่างเริ่มเข้ารุมเร้า
ฉันนั่งพิงไหล่กับน้อง จับมือกันแน่นมากๆ จนเหงื่อเปียกชุ่ม จากนั้นฉันกับน้องก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกันเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่จากห้องผ่าตัดทั้งชายและหญิงสามคนเปิดประตูหน้าห้องเข็นคนไข้ที่นอนบนเตียงออกมาในสภาพที่ตรงปลายเตียงมีปลายเท้าโผล่จากชายผ้าห่ม มีสายไฟของอุปกรณ์เครื่องช
