เฟื่องลดาไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะมีโอกาสนี้ เธอบอกเค้าไปแล้ว แม้จะไม่ใช่การสารภาพรักไปตรงๆแต่สิ่งที่เธอบอกเค้า ออกไปแล้ว ชายหนุ่มที่เธอแอบรักมาตั้งแต่ปีหนึ่ง เกือบสองปีแล้วที่เธอเฝ้ามอง คอยดูแลเค้าบ้างและมักจะเฝ้ามองอยู่ห่างๆมานานแล้ว คอยมองเค้า คอยช่วยเหลือเค้าในส่วนที่เธอช่วยทำได้ ถ้าเพียงเค้าบอกเธอมาเท่านั้นเฟื่องลดาคนนี้ยินดีช่วยเหลือเค้าเต็มที่เลย
อัทธ์หุบยิ้มทันที ที่เห็นคนตรงหน้า เค้าจอดรถตรงลานจอดรถหน้าโรงอาหาร ตั้งแต่วันที่ติวหนังสือวันนั้นกับเฟื่องลดา เค้าก็มองเธออย่างชัดเจนมากขึ้น จากที่เคยประทับใจในความน่ารัก สดใส ร่าเริง และตั้งใจเรียนแล้ว เฟื่องลดา ยังจริงใจและเปิดเผย เธอเปิดเผยทุกอย่างผ่านสีหน้าและสายตา เค้าชอบความตรงไปตรงมาของเฟื่องลดาที่สุด อยู่ด้วยแล้วสบายใจมาก แต่คนตรงหน้าทำให้เค้าหงุดหงิด
"น้องเฟื่อง" เสียงทุ้ม นุ่ม สุภาพ เรียกชื่อเฟื่องลดา เค้าหน้าบึ้งทันที แล้วเหลือบมอ
