“พี่ก้าน นั่นใครครับ!” ชนะพลชี้ไปที่ชายที่หน้าเหมือนพ่อเขา
“อ้อ นี่เหรอ พี่ธงน่ะ เคยทำงานกับแกอยู่ช่วงนึง ทำไม รู้จักเหรอ เอ็งไม่น่าจะเกิดทันเจอตอนแกอยู่ไทยนี่นา”
ชนะพลมองภาพใบนั้นไม่วางตา เขากลืนน้ำลายลงคอด้วยความประหม่าและตื่นเต้น
ไม่แน่ว่าการออกจากบ้านมาทำงานที่นี่ อาจทำให้เขามีโอกาสได้เจอพ่อที่ทิ้งเขากับแม่ไปร่วมยี่สิบปีก็ได้!!!
ยามหนุ่มรูปร่างกำยำถอดเสื้อเครื่องแบบออกแขวนไว้ที่ราวตากผ้าเล็กๆ ที่มีเสื้อผ้าอยู่แค่ไม่กี่ชุด ชนะพลเป็นยามหนุ่มโสด อาศัยอยู่คนเดียวที่ห้องเช่าเล็กๆ แห่งนี้มาเกือบสี่ปีแล้ว เขาถอดกางเกงแขวนไว้บนไม้แขวนข้างเสื้อเครื่องแบบ รปภ. กำลังจะถอดกางเกงในออก ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเสียก่อน
“พลจ๋า เจ๊มาเก็บค่าเช่าห้องจ้ะ”
ชนะพลคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าจะตอบรับหรือปฏิเสธแล้วนอนก่อนดี ตามปกติค่าเช่าห้องเนี่ยเขามักจะจ่ายตรงเวลาเสมอ แต่ช่วงสองสามเดือนหลัง เจ้าของห้องเช่าเปลี่
