ตลอดที่รถแล่นไปตามท้องถนน ฉันไม่คุยกับเขาเลยสักคำ นึกอยากทำอะไรก็ทำโดยไม่คำนึงว่าเธอจะรู้สึกยังไง จริงอยู่ที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วเขาจะเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเธอทำไมล่ะ แล้วเอาเจ้าเกะกับเจ้ากะของเธอไปไหนแล้วก็ไม่รู้ พอกันทั้งเจ้านายลูกน้อง
“ฉันแค่พาไปกินข้าว” เมื่อเห็นคนตัวเล็กทำหน้าบึ้งตึง เขารีบอธิบายให้เธอเข้าใจก่อนจะหนักไปกว่านี้
“แล้วมันควรหรือไงที่ทำแบบนี้” บอกกันดี ๆ ก็ได้ไหมล่ะ เอามีดมาจี้กันไม่พอยังให้คนของตัวเองเอาหมาฉันไปอีก ป่านนี้ลูกฉันคงตกใจร้องไห้หาแม่แล้วมั้ง นิสัยไม่ดีเอาเสียเลยผู้ชายพวกนี้ ป่าเถื่อนที่สุด!
“.....” แล้วยังมีหน้ามายิ้มมุมปากให้อีกนะ คิดว่าหล่อมาหรือไง เออ! หล่อโว๊ยย
“ถามจริงนะ นายชอบฉัน?”
“....” เขาไม่ตอบ ทำเพียงปรายตามองฉันเท่านั้น เป็นใครก็ต้องคิดปะ เจอกันไม่กี่ครั้งก็ทำตัวเหมือนอยากใกล้ชิดฉันมากอย่างนั้นแหละ อารมณ์แบบต้องได้เจอได้คุยทุกวัน แล้วหน
