“ช้าก่อน”
ผู้ถูกเรียกสะดุ้งโหยง รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีก่อนจะหันกายกลับมาอย่างเชื่องช้า
เจ้าของผิวกายสีน้ำผึ้งหล่อเหลามากก็จริงอยู่ แต่กลิ่นอายกดดัน เปี่ยมไปด้วยบารมีอันน่าหวั่นเกรงไม่ต่างจากพยัคฆ์ทำให้ผู้คนยำเกรงจนมอกล้าแม้แต่จะสบตาอีกฝ่ายตรงๆ
“เพคะ” ผู้เอ่ยก้มหน้าลงต่ำจนแทบจะลงไปนั่งคุกเข่าอยู่แล้ว
‘ฮือ...รู้อย่างนี้น่าจะสอบถามผู้อื่นให้แน่ใจก่อน’ สาวใช้ตัวน้อยลอบคิดในใจ ก่อนหน้านี้นางมิกล้าเข้าไปรับใช้ท่านอ๋องเลยสักครั้ง เนื่องจากเกรงกลัวชื่อเสียงของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าสังหารผู้คนอย่างเหี้ยมโหดในสนามรบ
จิวฟางเกรงว่าหากทำอะไรให้อีกฝ่ายไม่พอใจขึ้นมา ชีวิตน้อยๆ ที่มีอยู่ก็คงเก็บรักษาเอาไว้ไม่อยู่!
“เจ้าชื่ออะไร”
“จะ...จิวฟางเพคะ”
เสียงเล็กกล่าวจบก็หยุดรออยู่ครู่หนึ่งเพื่อรอดูว่าอีกฝ่ายจะถามอะไรตนอีกหรือไม่ ครั้นท่านอ๋องห้าไม่แสดงท่าทีสนใจตนอีก สาวใช้วัยสิบสี่ปีจึงรีบก้าวออกจากห้อง
