น้ำเสียงเฉียบขาดเจือด้วยคลื่นอารมณ์แปรปรวนจนยากที่จะคาดเดา บวกกับรังสีกดดันที่แผ่ออกมาจนรู้สึกอึดอัด ส่งผลให้หานลู่เบือนสายตาไปยังซือเหยาและจงยี่หยา ในที่สุดทั้งสามก็ยอมออกจากห้องแต่โดยดี
ร่างสูงใหญ่ยืนโดดเดี่ยวอยู่ภายในห้องกว้าง สรรพสิ่งตกอยู่นในความเงียบจนกระทั่งมีเสียงฝีเท้าก้าวไปยังริมเตียงอย่างไม่รีบร้อน ดวงตาสีน้ำหมึกจ้องมองใบหน้าหวานที่ซีดเซียวไร้สีเลือดขณะที่ขบกรามแน่น
ดรุณีผู้นี้มักจะมีรอยยิ้มบางๆ ฉาบอยู่บนใบหน้างดงามหมดจดเสมอ ถ้อยคำที่ใช้พูดคุยก็แฝงความยียวนกวนประสาทอย่างใจกล้า ดวงตาสีน้ำตาลอมเขียวกลับเปล่งประกายลึกล้ำกลับแลดูลึกลับและน่าค้นหาไปในเวลาเดียวกัน
ทุกองค์ประกอบส่งผลให้นางมีเสน่ห์ที่แปลกประหลาดและหาจับตัวได้ยาก จนสตรีงดงามที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตของเขากลายเป็นเศษหินไร้ค่า ทั้งจืดชืดและไม่น่าสนใจไปโดยปริยาย
ชายหนุ่มก้มตัวลง เคลื่อนใบหน้าไปใกล้ผู้ที่นอนหลับใหลจนกระทั่
