“สวัสดีครับพี่มุก” ฆนนาททักทายด้วยรอยยิ้มอย่างที่น้อยคนนักจะได้มีโอกาสเห็น ถ้าไม่รู้จักสนิทกันจริงๆ ชายหนุ่มมักไม่ค่อยอยากจะเสวนาด้วยนักเพราะไม่ชอบพวกต่อหน้ายิ้มเยินยอ พอลับหลังก็พร้อมที่จะซ้ำเติมเหยียบย่ำคนอื่นได้ตลอดเวลา แต่กับมุกนรินทร์ ที่คบหากันมาตั้งแต่เขายังเป็นวัยรุ่น เพราะนางรู้จักและสนิทกับมารดาของเขามาตั้งแต่ท่านยังสาวๆ ทำให้รู้นิสัยใจคอกันดี
“ว่าจะเข้ามาซื้อของ เลยแวะมาทานข้าวก่อน” ฆนนาทบอกขณะเดินตามมุกนรินทร์เข้าไปด้านใน สาวใหญ่มันมาส่งค้อนเล็กๆ อย่างหมั่นไส้
“หายเงียบไปตั้งนานนึกว่าลืมกันไปแล้ว” เสียงอ่อนเสียงหวานอย่างแง่งอน
“นั่งโต๊ะนี้นะ ดอกกุหลาบกำลังออกดอกสวย แล้วนี่ไปเอาเด็กที่ไหนมาด้วยพ่อคุณ อย่าบอกนะว่าลูกสาว หายไปเกือบปีพาลูกมาอวดนี่...พี่ไม่ปลื้มนะคุณนาท” หลังจากพาสองหนุ่มสาวเข้ามาในส่วนที่จัดให้เป็นสวนเล็กๆ มีไม้ดอกไม้ประดับตกแต่งเอาไว้อย่างเป็นธรรมชาติ ดอกกุหลาบ
