“กรี๊ด!” เตียวหนิงเหมยกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่นบ้าน จนผู้เป็นลูกสาวต้องลูบแขนเบาๆ เพื่อปรามเอาไว้ ไม่เช่นนั้นเพื่อนบ้านละแวกข้างเคียงอาจแตกตื่นได้ แต่ไหนแต่ไรมาเพื่อนบ้านต่างก็มองว่าสองแม่ลูกที่อยู่บ้านหลังนี้นั้นเป็นผู้หญิงแสนดีที่ทั้งอ่อนหวานและอ่อนโยน
“แม่คะ ใจเย็นๆ นะคะ พ่อเขาคงจะงานยุ่งจริงๆ ก็เลยจำเป็นต้องไปนอนค้างที่บ้านนั้น ก็บ้านของเขาอยู่ใกล้กับที่ทำงานของพ่อแค่นิดเดียวเอง บางทีพ่อเลิกงานดึกจะได้ไม่ต้องทรมานขับรถไกลๆ ไงคะ มันทั้งเหนื่อยทั้งอันตรายนะคะแม่” เตียวหนิงฮวาพยายามปลุกปลอบมารดา
ตัวหญิงสาวเองแม้เวลานี้น้ำเสียงจะฟังดูอ่อนหวาน ทว่า…นัยน์ตาของเธอกลับดูแข็งกร้าว …นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน จู่ๆ ทั้งพ่อและคนรักของเธอก็พากันเปลี่ยนไป
“แม่คะ ตอนนี้หนูสอบเสร็จแล้ว อีกแค่ปีเดียวก็เรียนจบได้ปริญญาแล้ว ถึงเวลานั้นหนูจะสอบเข้าเป็นครูค่ะ ต่อไปหนูก็จะได้มีงานที่ถือว่าเป็นชามข้าวเหล็ก เร
