บงการรัก

แตกตื่น

พิม์มาดามองดูคนที่นอนหลับไปแล้ว แบบหลับง่ายมากๆ หลับแบบง่ายเกินไป หัวถึงหมอนก็หลับเลย แถมยังนอนบนอกของเธอ แขนแข็งแรงก็พาดที่ตัวเธอ จนเธอขยับแทบไม่ได้ เธอใช้เวลาว่างนั้นหาทางหนีทีไล่ กวาดสายตามองไปที่รอบห้อง สายตาไปสะดุดเข้ากับกล่องถุงยางอนามัยที่หัวเตียง มันไม่ใช่สะดุดธรรมดา แต่ว่าสะดุดแบบแตกตื่น เพราะว่ามันเยอะมาก ถ้าใช้สายตานับแล้วก็ร่วมๆ ยี่สิบกล่องเห็นจะได้ ถ้าเธอเดาไม่ผิดนี่คงเป็นห้องเชือดของเขาแน่ที่เอาไว้ใช้กับสาวๆ ที่หิ้วมา

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบคลั่ง ให้ตายเถอะ ถ้าผู้ชายคนนี้จะมีอะไรกับเธอจริงๆ เธอก็กลัวนะแม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาปลอดภัยเพราะสวมเครื่องป้องกันในทุกครั้งแต่ว่า ถ้าเขาจูบ ถ้าเขาแลกลิ้นกับคนอื่น ถ้าเขาปรนเปรอส่วนนั้นกับคนอื่น โรคร้ายจะมาถึงตัวเธอหรือไม่

พิมพ์มาดาตัดสินใจแล้วว่าเธอต้องเอาตัวรอดให้ได้ แล้วจะรีบตรงดิ่งไปตรวจเลือดที่โรงพยาบาลเลยทันที บางทีเธออาจจะติดโรคจากน้ำลายของเขาก็ได้ ก็เขาเล่นขโมยจูบเธอหลายต่อหลายครั้งเหลือเกิน ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าโรคนี้ไม่ติดทางน้ำลาย แต่ติดทางเลือดแต่เธอก็กลัวเพราะปากของเธอเป็นแผลอยู่

มือเล็กค่อยๆ ขยับเลื่อนลงเพราะเธอเห็นว่าเขาเก็บกุญแจเอาไว้ในกระเป๋ากางเกงของเขา อีกทั้งตอนนี้เขายังหลับสนิท แม้จะผลักออกยากหน่อยแต่ก็คิดว่า เขาคงไม่ตื่นหรอก เพราะเขาเป็นไข้ เขาไม่สบาย

"ตัวหนักจริง กินผักบ้างมั้ยเนี่ยหรือกินแต่วัวแต่ควาย"

เธอบ่น แต่ดันไม่ทันได้เห็นมุมปากของคนที่นอนหลับกดยิ้มบางๆ พิมพ์มาดาดันร่างของสิงโตให้นอนหงาย เขาก็นอนหงายจริงๆ ราวกับกำลังร่วมมือกับเธอเป็นอย่างดี แต่ก็ช่างเถอะ เธอไม่สนอะไรแล้วเธอต้องไปจากที่นี่ให้ได้

มือเรียวเลื่อนลงผ่านหน้าท้องแข็งแกร่ง ลูบๆ ดูว่ามันคืออะไรก็เดาได้ไม่ยาก มีมัดกล้ามเนื้ออยู่ อู้หู้! ออกกำลังกายเหมือนกันเหรอเนี่ย กล้ามเนื้อแน่นเชียว ไม่ๆ ยายพิมพ์ เธอต้องหนีไปจากตานี่ไม่ใช่มัวลูบไล้ชื่นชมกล้ามเนื้อของเขาแบบนี้ มือเรียวเลื่อนลงไปอีก ผ่านอะไรบางอย่างที่มันพองๆ

"อุ๊ย!" อันนี้ไม่น่าใช่กระเป๋า มือเล็กสะบัดนิดๆ

"เจอแล้ว" เธอล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงผ้าเนื้อดีของชายหนุ่ม แต่ไอ้บ้านี้ทำไมถึงใส่กางเกงได้พอดีตัวขนาดนี้นะ เธอเลื่อนมือลงไปอีกไม่ได้เลย

"นี่"

"เบาๆ เดี๋ยวไอ้บ้านี่ตื่น"

"นี่!"

"บอกให้…" อย่าบอกนะ

"อยากจนทนไม่ไหวรึไง ขอฉันนอนก่อนไม่ได้เหรอ" กระตุกแขนเรียวจนคนตัวเล็กล้มลงที่ท่อนแขนแข็งแรงในตอนที่เขานอนตะแคงพอดี ให้ตายเถอะ คิดว่าหลับ

"ขอนอนก่อนนะ ไม่สบายจริงๆ ไม่เชื่อจับดูสิ" จับมือของเธอขึ้นมาแล้วให้วางไว้ที่หน้าผากกว้าง เลื่อนลงมาที่ลำคอ มิหนำซ้ำยังให้เธอวางมือไว้ที่หน้าอกของเขาด้วย สัมผัสกับเนื้อแท้ของเขา เพราะเขาปลดกระดุมเสื้อตั้งแต่เธอเลื่อนมือลงไปจับสิ่งที่พองตัวนั่นแล้ว

"นี่ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่อยากมีอะไรกับนาย"

"ทำไมล่ะ ฉันไม่หล่อเหรอ"

"หล่อ"

"แล้วทำไม…"

"ฉันไม่อยากมีอะไรกับนายไง ไม่ใช่แค่นายกับใครฉันก็ไม่อยาก"

"แต่ฉันอยาก" ปล่อยมือเธอแล้ววางมือของเขาไว้ที่แผ่นหลังบางของเธอ เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาเป็นแบบนี้ ใช่แหละ เขาคงอยากจะมีอะไรกับเธอมากเกินไปเลยกักตัวเธอไว้กลัวว่าเธอจะหนีเขาไปแน่ๆ

"เอางี้มั้ย ถ้านายอยากมากจริงๆ ฉันจะช่วย"

หัวใจคนหนุ่มกำลังเต้นแรง ใบหน้าเริ่มแดงไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือเพราะอะไร คือเขาก็ไม่ได้อยากจะขืนใจ หรือฝืนใจเธอ แต่เพราะว่าเธอเย็นชาเกินไป และยังทำเหมือนไม่สนใจเขาอีก ไอ้ข่าวที่มี ที่จริงเขาไม่ได้สนใจมันด้วยซ้ำ เขากลับรู้สึกดีเสียอีกที่มีข่าวกับเธอ แต่ต้องแสร้งโมโหกลบเกลื่อนเพื่อพาตัวเธอมาด้วย

"ช่วยฉันเหรอ ช่วยยังไง" จะใช้ปาก หรือใช้ มือ หรือใจดีจะใช้ร่องอุ่นๆ นั่นของเธอก็จะถือว่าเป็นพระ…

"ฉันจะหาสาวๆ สวยๆ อกบึ้มๆ ที่เต็มใจนอนกับนายมาให้" พอ! ฝันสลายแล้วหลาว

"ไม่ฉันจะเอาเธอ"

"ทำไมต้องฉันละ"

"เพราะเธอเล่นตัว ถ้าเธอง่ายเหมือนคนอื่น ฉันก็ทิ้งแล้ว เธอจงใจเล่นตัวให้ฉันอยากได้ใช่มั้ยละ"

"ในปากเลี้ยงหมาไว้กี่ตัวเหรอ หะ!"

"ฉันไม่อยากมีอะไรกับนาย ฉันกลัวโรค ดูถุงยางนายสิ"

"ก็ฉันป้องกันอย่างดี"

"หึ ป้องกันแต่อันนั้น" ตรงอื่นป้องกันหรือเปล่าก็ไม่รู้ ปากเธอเป็นร้อนในอยู่ด้วย ไม่รู้ว่า

"ฉันไม่เคยจูบ เล้าโลม หรือปรนเปรอใคร ฉันแค่เสียบ ซอย เสร็จก็ไป ไม่ค้างกับใครทั้งนั้น ฉันปลอดภัยไม่ต้องห่วง"

"ฉันไม่เชื่อ งั้นไปตรวจเลือดกับฉันมั้ยละ" ถ่วงเวลาไว้ดีที่สุด พิมพ์แกต้องรอดนะ

สิงโตขยับเอื้อมมือไปที่หัวเตียงเปิดลิ้นชักหยิบแฟ้มอะไรบางอย่างออกมายื่นให้หญิงสาวตรงหน้า

"ฉันตรวจเลือดทุก 3 เดือน ปลอดภัย 100%" ตอบเธอไปพร้อมกับยกคิ้วยียวนเธอ

หา! เธอถึงกับพูดไม่ออก หยิบกระดาษขึ้นมาดูแต่ละใบ แต่ละใบมันคือผลตรวจเลือดของเขาจริงๆ ดูยังไม่ทันจบคนตัวสูงก็ดึงเอกสารคืนแล้วแปรเปลี่ยนเป็นคร่อมร่างของเธอไว้เพียงแค่ช่วงบน

"อย่านะ ฉันเกลียดนายเพิ่มขึ้น 300% แน่"

"ฉันไม่สบาย เอาไม่ไหวหรอก แต่ถ้าเธอจะเอาให้ก็ได้นะ เคยมีแฟนมาก่อนแล้วนิ ใช่มั้ย"

ราวกับถูกเขาตอกย้ำแผลเก่าที่เคยเกิด เธอเกือบจะลืมไปแล้วว่าเคยมีคนรัก เธอเกือบจะลืมไปแล้วว่าการมีคนรักมันรู้สึกอย่างไร ให้ตายเถอะไอ้บ้านี่…

"อือออ…!"

สิงโตแนบริมฝีปากลงมาที่กลีบปากของเธอ เขาขยับปากเพื่อรับรสจูบจากเธอ แต่เธอเริ่มพยศ ดื้อรั้น และไม่ยอม ทำให้เขาต้องบีบปากเธออีกครั้งให้เธอเปิดปากออกเพื่อให้เขาเข้าไปได้อย่างสะดวก

"อยู่ต่อหน้าฉัน ยังมีหน้านึกถึงคนอื่นอีกเหรอวะ!"

สิงโตใช้ลิ้นร้อนซุกซนสอดแทรกเข้าในโพรงปากบางของคนตัวเล็ก เขาควานหาความหวานไปจนทั่วโพรงปาก ดูดกลืนน้ำลายของเธอลงคออึกแล้วอึกเล่า

"ไอ้!"

"แค่ก! แค่ก! แค่ก! อย่าด่าฉัน วันนี้ฉันเอาไม่ไหวจริงๆ จะตายแล้ว"

เปลี่ยนเป็นซุกใบหน้าลงที่ซอกคอของเธอแทน เขาสูดดมกลิ่นหอมของเธอแล้วค่อยๆ จูบที่หัวไหล่เธอเบาๆ จูบไปจูบมามือหนาก็เลื่อนปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอออก พิมพ์มาดาพยายามดิ้นขัดขืน แต่เขาก็ขืนเอาไว้จนปลดออกได้สำเร็จ เพียงแค่นั้นยังไม่พอ เขาล้วงมือไปที่ใต้หลังเธอ ปลดตะขอบราเซียร์ของเธอออกแล้วจับเธอถอดเสื้อด้วยความรวดเร็ว

"ไหนว่า ทำไม่ไหว"

"ว่าจะลองทำดูก่อน เผื่อไหว"

"อย่าทำฉันเลยนะ"

เขาไม่ตอบ ดันเธอให้นอนหงาย เอามือของเธอที่พยายามบังความใหญ่โตพอดีตัวของเธอ ออก ให้ตายเถอะ เธอสวย เธอเต่ง เธอตึง เธออมชมพู มือหนาเลื่อนจับสัมผัสบีบเคล้นคลึงมันเบาๆ ทันทีที่เขาสัมผัสเขารับรู้ได้เลยว่าตัวเธอสั่นขนาดไหน

"ฉันจะแจ้งความจริงๆ ด้วย ถ้านายทำอะไรฉะ…!"

"แจ้งความ หึ ฉันไม่กลัวหรอก"

เลื่อนใบหน้าลงพูดประชิดยอดปทุมถันสีพีชของเธอ

"ฉันรวย และรวยมากด้วย กฎหมายทำอะไรฉันไม่ได้หรอก" พูดจบแล้วก็ใช้ปากร้อนๆ ครอบครองปลายถันของเธอเข้าปาก ใช้ลิ้นร้อนระรัวที่ปลายยอดจนคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก

"ถ้าจะให้ฉันถูกจับ งั้นน้ำตรงนั้นเธอต้องไม่ไหลนะ" จับขาเธอแยกออกทั้งสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียว เหลือบสายตามองคนตัวเล็กที่ตอนนี้นอนตัวสั่นเทิ้มอยู่บนเตียง

เธอคงโกรธ

คงเกลียด

คงแค้นเขามาก

เพราะเธอทำอะไรไม่ได้เลย จะเตะเขา เขาก็รู้ตัว จะถีบเขา เขาหลบทัน

แล้วไงวะ เขาไม่แคร์สักนิด ในเมื่อเขาอยากจะเอาเธอ เธอก็ต้องอ้าขาให้เขาเอา