"หิวมั้ย"
"..."
"อยากเข้าห้องน้ำรึเปล่า"
"..."
"นี่ ฉันมีว่าที่เมียเป็นใบ้รึไง!"
"..."
"เออ ไม่ต้องกิน ไม่ต้องเข้ามันแล้วห้องน้ำ"
ขับมาได้สักพักใหญ่ๆ เขาก็ถามเธอขึ้นเพื่อทำลายความเงียบลง ปกติเธอก็เงียบแหละ แต่ก็ไม่ใช่แบบนี้ เพราะเธอยังมีต่อล้อต่อเถียง ไม่มีอาการบึ้งตึงปั้นปึ่งใส่เขาแบบนี้จนเขาค่อนข้างโมโห
ถามอะไรไปก็ไม่ตอบ ชวนคุยก็ไม่คุย แถมยังไม่ยอมสนใจเขาอีก ต่างหากมันจะงอนอะไรนักหนาวะ ก็เอาปกติปะวะ ก็ยอมรับว่ามันค่อนข้างรุนแรงอยู่บ้าง แต่ตอนนั้นเขาโมโหนี่ เขาโกรธที่เธอรู้ว่าเขาเป็นคู่หมั้น แต่เธอไม่บอก เธอเข้าหาเขาเพราะอยากได้เขาเป็นสามีจนต้องบอกแม่ของเธอให้มาบอกป๊ากับม๊าของเขาให้หมั้น และแต่งกับเธอ
แม้ในใจลึกๆ ของเขามันมีอาการใจเต้นรวมอยู่ในนั้นด้วย แต่เขาไม่รู้ว่าเต้นเพราะโมโห หรือเพราะเหตุผลอื่นกันแน่
"เป็นอะไรนักหนา จะเงียบทำไมนักหนาฮะ!"
พิมพ์มาดาไม่สนใจเธอเลือกหยิบหูฟัง
