กว่าหลายสัปดาห์ที่สิงโตไม่ยอมกลับบ้าน ถ้ากลับไปก็ไม่ค้างที่บ้านเหมือนเดิม แค่กลับไปกินข้าวเท่านั้น ที่สำคัญ เขาไม่กลับห้องพักของตัวเองอีกต่างหากวันๆ ขลุกอยู่แต่ในห้องของพิมพ์มาดา เวลาไปเรียนก็ไปด้วยกัน หากเขามีเรียนบ่ายเธอมีเรียนเช้าก็ยอมตื่นเพื่อไปส่ง และหากว่าเขาเลิกเรียนก่อนแล้วเธอเลิกทีหลังก็จะอยู่รอเธอ สิ่งที่ทำให้เขาร้อนรนใจก็คือเธอไม่ชอบรอเขาทั้งๆ ที่ก็กลับมาเจอกันอยู่ดี และถ้าเธอดื้อบทลงโทษของเธอคืออะไรคงไม่ต้องบอก
"เป็นอะไรหน้ามุ่ยเชียว"
"นี่ เดี๋ยวนี้นายไม่กลับบ้านแล้วเหรอ"
"ก็กลับนะ"
"ฉันหมายถึง กลับไปนอนที่บ้านน่ะ"
"ไม่อะ" พูดแล้วใช้วงแขนแข็งแรงคล้องลำคอของเธอเดินที่ตลาดนัดรถไฟในช่วงเวลาค่ำ วันนี้พวกเขาออกมาหาอะไรกินกัน สิงโตมาในชุดกางเกงขาสั่นเหนือเข่า และเสื้อยืดสีดำไม่มีลายเหมือนเดิม ส่วนพิมพ์มาดาเธอใส่กางเกงขาสั้น กับเสื้อครอปสายเดี่ยว กว่าจะผ่านด่านของสิงโตมาได้รู้มั้
