ร้านกาแฟ
ทั้งสองคนเดินผ่านสายตาของผู้คนที่มองมา สิงโตไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้นเว้นแค่คนตัวเล็กคนนี้เท่านั้นที่เดินก้มหน้าไม่ค่อยพูดค่อยจากับเขาสักเท่าไหร่ ร้านกาแฟที่นี่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับมหาวิทยาลัยของพวกเขา ทำให้ต้องข้ามถนนไป แต่คนตัวเล็กเอาแต่เดินก้มหน้าจะข้ามถนนทั้งๆ ที่รถยังขับผ่านไปมา และยังไม่มีสัญญาณไฟแจ้งให้ข้ามได้ ทำให้สิงโตต้องคว้าคอเสื้อของเธอจากทางด้านหลัง คนตัวเล็กเพิ่งได้สติ เธอหันไปมองคนตัวสูงหน้ายุ่งเบะปากคว่ำ ทำให้เขาต้องถลึงตาใส่ดุเธอทางสายตา
"คิดจะฆ่าตัวตายหนีฉันรึไง"
"ถ้าทำได้ฉันทำไปแล้ว"
ได้ฟังคำต่อล้อต่อเถียงของคนตัวเล็ก สิงโตก็ก้มหน้าลงเสมอใบหูเธอแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ และมีเพียงแค่เธอกับเขาเท่านั้นที่ได้ยิน
"ถ้าเธอจะตายหนีฉัน" ยกยิ้มมุมปากเพียงแค่ข้างเดียวแล้วพูดต่อ
"ฉันก็จะขุดศพเธอมาเอาให้หนำใจ ต่อให้เธอจะเน่าคาเอ็นฉัน ฉันก็ไม่ถือสา" ไอ้โรคจิตนี่!
