[5]
ความจริงที่ได้รู้
สองอาทิตย์ให้หลัง
พราวฟ้าไปสัมภาษณ์งานไว้หลายที่ แต่ยังไม่มีที่ไหนเรียกตัว อาขวัญยังงานยุ่งเหมือนเดิม สองสามวันกลับบ้านที หรือหนักเข้าก็หายไปเป็นอาทิตย์ เธอเห็นความห่วงใยของอาเหนือที่มีต่อภรรยา เขาจะหัวเสียทุกครั้งที่อาขวัญโทรมาบอกว่าต้องค้างที่อื่นนานกว่าที่เคยบอกกัน สองอาทิตย์มานี้ อาขวัญอยู่ติดบ้านไม่ถึงสามวันด้วยซ้ำ
เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นอาเหนือยืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงโถงกลาง หน้านิ่วคิ้วขมวด พวกเธอสบตากันเล็กน้อย เธอเป็นฝ่ายหลบตาเขา ไม่ใช่แค่อาขวัญหรอกที่หลบหน้าหลบตา เธอก็เหมือนกัน ช่วงที่อาขวัญไม่อยู่ เธอก็ออกไปเตร่อยู่ข้างนอกทั้งวัน กว่าจะกลับก็มืดค่ำ กลับมาแล้วก็ปิดประตูล็อกห้อง พวกเธอเลยไม่ได้ทำเรื่องนั้นกันอีก
ความรู้สึกผิดมันกัดกินใจเธอ เธอกลุ้ม เธอเครียด เธอหาเรื่องให้ตัวเองเดือดร้อนแท้ๆ แค่เรื่องหาเงินเรียนก็วุ่นวายใจมากพอแล้ว ย
