“พี่ออแลนโด้กลับมาแล้ว!”
“ว่าไงเด็กๆ อาหารกลางวันอร่อยมั้ย”
ออแลนโด้เข้ามาทักทายเด็กๆ ที่วิ่งกรูเข้าหา ทั้งกอดทั้งหอมเป็นการใหญ่ ดูท่าทางเขาเป็นที่รักของเด็กๆ ที่นี่น่าดูชมเลยทีเดียว ขณะที่ซิสเตอร์เกว็นเนสผละจากกลุ่มเด็กเหล่านั้น พาสมาชิกใหม่ปลีกตัวมายังทนายคอนเนอร์และโจชัวด้วยไม่อยากให้วุ่นวาย ก่อนจะทักทั้งคู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“สวัสดีค่ะคุณคอนเนอร์ คุณโจนส์ นี่ โดโรธี วู้ด ค่ะ เด็กคนที่โบสน์ในหมู่บ้านถัดไปฝากมา ทักทายคุณคอนเนอร์กับคุณโจนส์สิหนู”
แล้วหล่อนก็แนะนำตัวเด็กหญิงให้เสร็จสรรพ พลางนั่งยองๆ บอกให้เด็กหญิงทักทายคนตรงหน้า หากแต่โดโรธีนั้นไม่ตอบสนองใดๆ ราวกับว่าไม่ได้ยินสิ่งที่ซิสเตอร์เกว็นเนสพูดเลยสักนิด เพียงแต่จ้องมองโจชัวด้วยสีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก โจชัวเองก็มองเด็กหญิงตอบเช่นกัน นึกชมในใจว่าเด็กคนนี้หน้าตาน่ารักดีไม่น้อย ผมของเธอเป็นสีน้ำตาลอ่อนประกายบลอนด์สดใส ดวงตาสีฟ้าส
