กว่าชั่วโมงที่ใช้ชีวิตอยู่บนรถเก๋งรุ่นโบราณ ทำให้โจชัวผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งเข้าสู่เขตของหมู่บ้าน เสียงของอเล็กซิสต์ก็ปลุกให้เขาตื่นขึ้นมาดูสองข้างทางพลัน
“เข้าเขตหมู่บ้านแล้วครับคุณโจชัว เข้าไปอีกหน่อยก็จะถึงคฤหาสน์แล้วครับ”
โจชัวขยี้ตามองสองฝั่งถนน เขาไม่รู้จะสรรหาคำใดมาอธิบายสภาพความเป็นล้าหลังของที่นี่ได้เลย บอกได้เลยว่าเขาแทบไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะมีชุมชนใดในอังกฤษที่กันดารได้ถึงขนาดนี้อีกแล้ว ถนนซึ่งรถใช้วิ่งยังคงเป็นดินลูกรัง ปรากฏรอยล้อรถให้เห็นชัดเจนว่ามันถูกขับบดมามากมายเพียงใด สีเขียวชอุ่มของแปลงข้าวโพดขึ้นสูงชะลูดเต็มสองฝั่งนั้นก็หาได้เป็นระเบียบเท่าไหร่นัก ราวกับว่าเจ้าของแปลงไม่ได้ใส่ใจในการเพาะปลูกนัก กระนั้นมันก็ขึ้นยาวเต็มสองฟากฝั่งไปไกลสุดลูกหูลูกตา ไม่เห็นแม้แต่บ้านและโรงนาหรืออะไรที่จะพอบ่งบอกได้ว่าเป็นหมู่บ้านได้เลย แม้แต่เสาไฟให้ความสว่างก็
