วันหยุดผ่านพ้นไปเข้าสู่ช่วงของการทำงานอีกครั้ง หนูนาและภูผาต่างก็ใช้ชีวิตกันอย่างปกติเหมือนเดิม แวะเวียนไปหากันเรื่อยๆ มารดาของภูผาจะมานั่งเล่นพูดคุยกับแม่ของหนูนาเป็นประจำ และทั้งสองก็ช่วยทำกันของหวานของคาว เตรียมรอให้เด็กๆ มาทาน จนทำเอาลูกแฝดของหนูนาเริ่มจะกลายเป็นลูกหมูตัวน้อยๆ เสียแล้ว
“คุณย่า คุณยายขา... น้องนันท์ อยากกินขนมเส้นๆ สีทอง หวานๆ จังเลยค่ะ วันนั้นคุณพ่อพาน้องนันท์ไปกิน น้องนันท์ชอบมากเลยค่ะ” สาวน้อยวิ่งไปหาคุณย่าที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ แล้วบอกให้คุณย่าทำขนมอร่อยที่ตนเองชอบให้กิน
“เขาเรียกว่าฝอยทองจ้ะลูกแต่ยายทำไม่เป็น หนูลองไปถามคุณย่าสิ” หล่อนหัวเราะเบาๆ กับความกินจุของหลานสาว ไม่ว่าจะมีขนมอะไรในตู้เย็นรายนี้ซัดเรียบไม่มีเหลือยิ่งขนมไทยนะชอบมากเล่นกินคนเดียวหมด
“คุณย่าขา.... คุณย่าทำขนมฝอยทองเป็นไหมคะ น้องนันท์อยากกินจังเลย” สาวน้อยวิ่งไปหาคุณย่าที่กำลังเล่นกับคู่แฝ
