เช้าวันต่อมา
“ติ่ง” เสียงไลน์ดังขึ้นทำให้หนูนาที่กำลังนอนหลับอย่างมีความสุขตื่นขึ้นมา แล้วเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครกันไลน์มาหาแต่เช้า เมื่อเปิดดูก็พบว่าเป็นใครไม่ได้นอกจากพ่อค้าส้มตำสุดแซบที่อ่อยหล่อนเมื่อคืน
“สวัสดีครับคุณหนูคนสวย ตื่นแล้วยังครับ”
“สวัสดีค่ะคุณภูผา หนูนายังไม่ตื่นเลยค่ะ”
“เมื่อคืนกลับถึงบ้านตอนไหนครับ”
“ตี 3 ค่ะ แล้วคุณภูผาล่ะค่ะ กลับตอนไหน ขายหมดไหมคะ”
“ประมาณ ตี 1 ครับ ของขายหมดครับ ไม่มีวันไหนไม่ขายหมด”
“กินข้าวแล้วยังคะ”
“ทานเรียบร้อยแล้วครับ คุณหนูอยากกินเห็ดฝีมือแม่ของผมไหมครับ อร่อยมากเลยนะครับ”
“อยากกินค่ะ ของโปรดหนูนาเลย”
“เดี๋ยวผมเอาไปให้ที่บ้านนะครับ คุณหนูช่วยส่งโลเคชั่นมาให้ผมด้วยนะครับ เดี๋ยวผมหลงทาง”
“ได้ค่ะ” หล่อนรีบดีดตัวขึ้นจากเตียงนอนทันทีเมื่อคุยไลน์กับชายหนุ่มเสร็จ แล้วไปจัดการทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ ก่อนที่คุณภูผาจะมาหาที่
