ชายหนุ่มวางน้ำหนักปลายนิ้วลงบนผิวนิ่มเบา ๆ และรู้สึกว่าตัวเองคงพยายามต่อไปอีกไม่ได้ที่จะฉุดรั้งความอดทนไว้ให้ยาวนาน เจ้าของใบหน้าคมคายบอกกับตัวเองว่าเขาทุกข์ทรมานแค่ไหนยามคิดถึงเนื้ออิ่มแสนอ่อนนุ่มน่าถนอม ความรู้สึกอันล้ำลึกนี้ราวประทับอยู่ในความทรงจำทุกค่ำเช้ายามรำลึกถึงคนที่เขาอยากจะเกลียดเสียหนักหนา ในยามที่กายต่อกายได้สัมผัส ปรายฟ้ารับรู้ความแข็งขึงกำลังดึงดันอยู่ใต้ร่างนั้นก่อนจะยินยอมแยกเรียวขาของเธอออกแม้ยังกริ่งเกรงต่อความเจ็บปวดดังคราแรก หากแต่เพลิงร้อนกลับเชื้อเชิญและได้รับการยินยอมให้ผลาญเผาร่างกายของเธอจวนหลอมละลายกลายเป็นขี้ผึ้งเหลวในบัดนี้แล้ว ช่างน่าแปลกนักที่มิอาจละทิ้งทุกอย่างลงกลางคันด้วยตัวเธอเองมิอาจสกัดกลั้นความปรารถนาที่กำลังไหลบ่าราวสายธารหลากไหลลงสู่มหานทีที่ล้นท่วมด้วยไฟรักอันแรงร้อน
“ปราย...อา...” ชายหนุ่มถึงกับร้องครางเมื่อหญิงสาวเปิดทางใ
