“บางทีถ้าปรายต้องตายไปจริง ๆ โลกของคุณขิมอาจกว้างขึ้นกว่านี้ก็เป็นได้”
ปรายฟ้ากล่าวออกมาอย่างสิ้นหวังเพราะเมื่อคิดดูอีกทีการที่เขมราชเอาตัวเองเข้ามารับคมมีดแทนเธอก็อาจด้วยไม่ต้องการให้น้องสาวของเขาเป็นฆาตกร
“โลกของขิมแตกสลายไปนานแล้ว การตายของคน ๆ หนึ่งไม่อาจช่วยให้โลกที่เหลือแต่ซากปรักหักพังของอีกคนฟื้นขึ้นมาใหม่ได้ โลกของขิมมีแต่จะรอวันทำลายตัวเอง”
“แต่คุณก็ยังมีความหวังที่จะทำให้เธอหายจากอาการป่วยทางจิตในวันหนึ่ง คุณรักเธอมากจนไม่ยอมทิ้งเธอไว้ที่โรงพยาบาล คุณขิมอาการหนักแบบนี้ทำไมพี่ก้องถึงไม่รู้เลย”
“ถ้าก้องกาจรู้...มันก็คงจะยังแต่งงานกับคุณอยู่ดี หรือไม่เป็นความจริง ปรายฟ้า” เขมราชพูดเสียงเข้มก่อนจะเดินออกจากห้องนั้นโดยมีปรายฟ้ารีบวิ่งตามไปติด ๆ
“คุณเขมคะ...” หญิงสาวชนเข้ากับแผ่นอกของชายหนุ่มอย่างจังเมื่อเขา
