แผนรักมัดใจคุณตำรวจ(กวินภพ-วาเลนเซีย)

ห้องข้างๆ

มือเล็กควานหากุญแจรถคันหรู ก่อนจะรีบขึ้นรถแล้วไปตะเวรขับรถไปหาคอนโด ตั้งแต่กลับมาจากอเมริกาเมื่อไม่กี่วัน ก็แทบไม่ได้เตรียมอะไรสักอย่าง จะให้ไปอยู่บ้านกับแม่ก็ไม่ไหว ขับรถไกลแน่ๆ เธอจึงเลือกหาคอนโดระแวกใกล้ๆบริษัทแทน แต่แล้วเมื่อขับรถวนอยู่สักพัก สายตาคู่สวยก็หันไปเห็นคอนโดนหรูที่ดูโดดเด่นสะดุดตา ด้วยเพราะเติบโตมากับความสบาย เธอจึงเลือกหักพวงมาลัยรถแล้วเข้าไปหาที่จอดทันที นี่แหละลงตัว สไตล์ลักซ์ชัวรี่ที่แท้ทรู เหมาะกับสาวสวยแบบเธอ

“พร้อมเซ็นต์สัญญาเช่าเลยไหมคะคุณวาเลนเซีย”สาวสวยร่างเล็กเอ่ยถามเมื่อพาวาเลนเซียเดินชมบรรยากาศรอบๆคอนโด

วาเลนเซียสอดส่ายสายตามองไปรอบๆ จริงๆก็พอใจมากแล้วล่ะ แต่เธอรู้มาว่ามีห้องหนึ่งที่ใหญ่ที่สุด และวิวดีที่สุด และเธออยากได้ห้องนั้น ห้องที่เป็นภาพโฆษณานั้น

“มีห้องใหญ่ที่สุดนี่คะ ขอห้องนั้นได้ไหม ฉันพร้อมจ่าย”

“เอ่อ คือ คงจะไม่ได้ตามที่คุณวาเลนเซียต้องการ เพราะนั่นเป็นห้องของเจ้าของคอนโดค่ะ”ร่างเล็กเบะปากเล็กน้อย หึ ทำไมเจ้าของคอนโดต้องมีอภิสิทธ์พิเศษกว่าคนอื่น ทำไมไม่ทำห้องแบบนั้นออกมาอีกสัก10ห้อง ทำไมต้องมีคนเดียวด้วยไม่เข้าใจ แต่เอาเถอะ ถึงยังไงที่นี่ก็เหมาะที่สุดสำหรับเธอแล้ว จะให้ไปวนหาที่ที่ถูกใจตอนนี้ก็คงมืดค่ำพอดี

ทำเลก็ดี ใกล้สถานที่สำคัญหลายๆจุด ไม่ว่าจะโรงพยาบาล สถานีตำรวจ แน่นอนความปลอดภัยไม่ต้องพูดถึง หรูหราหมาเห่าขนาดนี้ความปลอดภัยต้องหนาแน่นอยู่แล้ว แถมมีฟิตเนต มินิมาร์ท ห้องซักรีด บาร์ ร้านอาหาร และอื่นๆที่อำนวยความสะดวกมากมาย

“ค่ะ เซ็นเลยค่ะ”

“สัญญาเช่าจะทำสัญญา 1ปี 3ปี หรือ5ปีดีคะ”พนักงานสาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“1ปีก็แล้วกันค่ะ”ภายในใจก็คิดว่าถ้าไม่ดีจะได้ไม่เสียหลาย

“ค่ะ งั้นเซ็นสัญญา วางมัดจำพร้อมกับจ่ายค่าเช่าล่วงหน้า3เดือนนะคะ คุณวาเลนเซียสะดวกชำระเงินสดหรือบัตรเครดิตคะ”

“เงินสดค่ะ”

“เดือนละ25000 ชำระล่วงหน้า3เดือน บวกกับค่ามัดจำอีก20000 ยอดชำระทั้งหมด95000บาทค่ะ”ร่างเล็กพยักหน้าก่อนจะหยิบเงินสดในกระเป๋าออกมานับแล้ววางไว้ที่หน้าเคาน์เตอร์ มือเล็กจับปากกามาเซ็น ก่อนจะยื่นเอกสารคืนให้พนักงาน

“เข้าอยู่ได้เลยใช่ไหมคะ”

“ค่ะ นี่คีย์การ์ดนะคะ”พนักงานสาวยื่นคีย์การ์ดให้จากนั้นก็เดินห่างออกไป

“หึ อย่าให้เจอนะ จะสวดเรื่องความไม่เท่าเทียมเลยคอยดู”ร่างเล็กยืนมองห้องข้างๆ ที่เป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดของชั้น ซึ่งชั้นที่เธออยู่นั้นคือชั้นบนสุด และชั้นบนสุดนั้นจะใหญ่กว่าชั้นล่าง และมีแค่4ห้องเท่านั้น

วาเลนเซียลงไปหอบหิ้วกระเป๋าเดินทางที่รถ ขึ้นมาจัดให้เข้าที่เข้าทาง จนแล้วจนรอดก็กินเวลาไปเกือบจะทั้งวัน รู้ตัวอีกทีก็มืดแล้ว ความเหนื่อยล้าทั้งต้องไปรอสัมภาษณ์งาน วนรถหาคอนโด ซื้อของเข้าห้อง กว่าจะจัดก็เล่นเอาสูบพลังงานไปจนหมด แต่ทันทีที่ดวงตาคู่สวยเป็นประกายสีน้ำเงินเข้มกำลังจะปิดลง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมา

‘เวกัส’

“ฮัลเหล” ร่างเล็กกรอกเสียงรับสายด้วยความกวน

[เซีย แกมาถึงไทยยัง]

“ถึงแล้ว โทษทีแกไม่ได้บอกเลย พอดียุ่งๆ เออฉันได้งานแล้วนะเว้ย”แม้ตาจะหลับแต่ก็อยากที่จะเล่าเรื่องราวให้เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวได้ฟัง เวกัสเป็นเพื่อนผู้ชายของเธอ ที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ปี1 เขาเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอเพราะเธอไม่ค่อยมีเพื่อน อาจจะเป็นเพราะความมั่นใจ แถมยังสวยเกินหน้าเกินตาวัยเดียวกัน เลยทำให้หลายๆคนหมั่นไส้ เพื่อนผู้หญิงของเธอเลยไม่มีเลย คติของเธอถ้าหาคนที่จริงใจไม่ได้ก็ไม่มี ไม่ง้อ ชีวิตเธอไม่ได้ขับเคลื่อนด้วยความคิดอคติของใคร เธอมีจุดยืนเป็นของตัวเอง แค่คิดว่าทำแล้วสบายใจ ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็พอ

[ออกมาเจอกันหน่อยไหม คิดถึงว่ะ]

“น้ำเสียงแบบนี้อกหักจากใครอีก”

[อย่ามารู้ทัน จะให้ไปรับหรือจะมาเอง]

“มารับได้ไหมแก ขี้เกียจขับรถ เพิ่งย้ายของเข้าคอนโด เหนื่อยจะแย่”

[โอเค ส่งโลมา]

“อืม”

วาเลนเซีย : ส่งรูปภาพ(รูปปลาโลมา)

เวกัส : มีแรงกวนฉันขนาดนี้คงเหนื่อยไม่จริงมั้ง-_-“

วาเลนเซีย : คิคิ หยอก

วาเลนเซีย : ส่งโลเคชั่น

เวกัส : โอเค อีก20นาทีถึง แต่งตัวแซ่บๆ

วาเลนเซีย : พรุ่งนี้ทำงานเช้าย่ะ ไม่ดื่ม!

เวกัส : คอแข็งอย่างกับคอแป๊บ แค่แก้วสองแก้วไม่ทำให้วิญญาณออกจากร่างได้มั้ง

วาเลนเซีย : ถ้าฉันเมาแล้วไปฉุดผู้ชายไปข่มขืนทำไงล่ะยะ

เวกัส : ก็ดีจะได้มีผัวสักที

วาเลนเซีย : ไม่ได้ ฉันจะเอาผัวตำรวจ

เวกัส : เพ้อเจ้อ มาชอบผู้ชายในเครื่องแบบตั้งแต่เมื่อไหร่

วาเลนเซีย : วันนี้เลย ตอนไปสัมภาษณ์งาน

เวกัส : ทำตัวอย่างกับโจร แต่อยากมีผัวเป็นตำรวจ จะรอดไหม?

วาเลนเซีย : ไม่คุยด้วยแล้วจะไปแต่งตัว

ร่างเล็กลุกขึ้นไปเปิดตู้เสื้อผ้าบานเลื่อน ก่อนจะดึงเดรสสีน้ำเงินผูกคอ โชว์แผ่นหลัง ออกมาทาบตัว ก่อนถอดชุดเดิมออกแล้วสวมชุดสุดเซ็กซี่นั้นแทน มือเล็กเปิดลิ้นชักที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเลือกหยิบต่างหูผีเสื้อตุ้งติ้งออกมาใส่ แวะปัดแก้มเติมปากนิดหน่อย จากนั้นไม่นานเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

‘เวกัส’

“ว่า”

[ถึงแล้วลงมา ขึ้นไปไม่ได้]

“ทำไม?”

[คนนอก ถ้าจะขึ้นต้องแลกบัตร ขี้เกียจแลก ลงมาเร็วๆด้วย] เสียงปลายสายกล่าว ก่อนจะชิงตัดสายไปเสียก่อน

หลังจากที่เวกัสวางสายไป วาเลนเซียก็เดินฟึดฟัดออกจากห้องทันที แต่แล้วก็ได้ยินเสียงประตูของห้องข้างๆเปิด พร้อมกับแผ่นหลังกว้างๆเดินเข้าไป จากนั้นประตูก็ปิดลง ดวงตาคู่สวยสีน้ำเงินเข้มจับจ้องมอง แต่ก็ไม่ทันได้เห็น เห็นเพียงแผ่นหลังแวบๆเท่านั้น

“เจ้าของเป็นผู้ชายหรอ ดักตีแล้วลากไปทำผัวดีไหมเนี้ย” ร่างเล็กกล่าว ไม่ได้จริงจังมาก แต่เมื่อร่างเล็กปิดประตูลงแล้วเดินไปขึ้นลิฟต์ ประตูห้องเมื่อกี้ก็เปิดออก พร้อมกับชะโงกหน้าออกมาดู แต่ก็เห็นเพียงแผ่นหลังขาวๆเดินเข้าไปในลิฟต์แล้ว

“ใครมาเช่าห้องต่อจากไอ้ตฤณวะ ผู้หญิงหรอ?” กวินภพเอ่ยขึ้นกับตัวเอง ก่อนจะกลับเข้าไปในห้องดังเดิม