“ไม่ต้องไปส่งเซียหรอกค่ะ เดี๋ยวเซียไปเอง ตอนเย็นจะแวะไปทำธุระ ถ้าผู้กองไปส่งตอนเย็นเซียไม่อยากนั่งแท็กซี่กลับ” เธอพูดขณะที่กำลังจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อย
“เดี๋ยวไปรับ ฉันต้องไปทำธุระที่นั่นอยู่แล้ว เลิกงานแล้วก็ไปรอที่ลานจอดรถแล้วกัน” กลับเองสะดวกกว่าหรือเปล่า ทำไมต้องหลบๆ ซ่อนๆ ด้วย จุกเลย เจอแบบนี้
“เซียบอกแล้วไงคะว่าจะไปทำธุระ เซียไม่รบกวนผู้กองดีกว่า เอ หรือว่า เกิดรู้สึกชอบเซียขึ้นมาคะ” เสียงใสเอ่ย พร้อมกับหันไปจ้องหน้าเขา
“ตามใจ!!” เมื่อถูกจ้องหน้านานๆ อาการมันก็เป็นแปลกๆ จึงรีบเบือนหน้าหนี หลบตาเธอ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ตลอดการทำงานวันนี้วาเลนเซียแทบจะไม่มีสมาธิเลย กฤษตฤณเรียกแก้งานตั้งหลายครั้ง และครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่5แล้วด้วยที่เธอเดินเข้ามาในห้องของเจ้านายที่เป็นดั่งพี่ชายของเธอ
“เซีย วันนี้เป็นอะไร ทำไมงานผิดเยอะแบบนี้ แล้วอะไรเนี้ย พี่บอกให้แก้ตรงนี้ ทำไมไม่แก้” กฤษ
