อาจารย์หมอรีบเข้าไปในห้องผ่าตัดอีกครั้ง
" พี่หมอทำใจดีๆก่อนนะคะยังไงยัยส้มส้มมันก็ต้องอยู่กับพวกเราค่ะ " เป็นเสียงฟิล์มที่บอกกับผมพร้อมกับลูบแขนแกร่งบาๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยรอยน้ำตา แต่ตอนนี้กลับมีรอบยิ้มปนเปื้อนมาด้วย เพราะอย่างน้อยก็ยังมีความหวังอีกคร้ง
2ชั่วโมงผ่านไป
ครึดดดดด เสียงประตูห้องผ่าตัดเปิดออกพร้อมกับร่างใหญ่ของอาจารย์หมอและพยาบาล
" เป็นไงบ้างครับอาจารย์ " ร่างสูงปรี่เข้าถามอาจารย์หมอทันที
" คนไข้สู้มากนะ ตอนนี้ขอดูอาการอยากใกล้ชิดก่อน ถ้าไม่มีอาการอื่นแทรกซ้อน พรุ่งนี้สามารถย้ายเข้าห้องพักฟื้นได้ " น้ำเสียงปนดีใจเอ่ยบอกกับเฟิร์สอย่างยินดี ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะถอนหายใจพร้อมกับยิ้มกว้าง
" ขอบคุณมากนะครับ " เขาโค้งหัวคำนับหลายครั้งจนหมอใหญ่เดินหายลับตา อยู่ๆน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลอกมาเป็นสายโดยไม่รุ้ตัว ในใจตั้งมั่นกับตัวเองว่าต่อจากนี้ไปจะต้องดูแลเธอย่างดี จ
