ที่มหาวิทยาลัยพวกเขาปล่อยวางความเป็นอริ ไม่คิดเรื่องแก๊งค์เลย ราวกับว่าลืมมันไปชั่วขณะหนึ่ง
"ห้องน้ำกัน" เหมันต์ชวนปลาวาฬโอ้เยอย่างเปิดเผย เอาอย่างปลาวาฬที่ขจัดความเขินอายด้วยการขยี้ปมด้วยตัวเองซะเลย พวกเพื่อนก็เลยไม่รู้จะแซวยังไงอีก
"สัส ไม่เอาหรอก เจ็บตูดพอดี ตอนบ่ายไม่มีเรียน ไปโรงแรมดิ"ไอ้เจ้าปลาวาฬก็ตัวดีเลย เขาชวนเย็บเมื่อไหร่เป็นตอบรับคำเชิญตลอด
"เค"
"มึงออกตัง"
"เออ"
"ซื้อถุงซื้ออะไรซะให้เรียบร้อย"
ดูมันสั่งเข้า แต่ก็เออ ปล่อยมันสักครั้ง แค่เรื่องนี้แหละที่ดูจะคุยกันรู้เรื่อง
ที่โรงแรม มาถึงพวกเขาก็ไม่รีรอ จัดหนักเหงื่อแตกสู้แอร์เย็นฉ่ำ เหมือนเก็บกดมานานทั้งที่เอากันก็บ่อย
"เปิดหนังหน่อย เหี้ยโรงแรมจิ้งหรีดงี้ไม่เก็บเสียง เดี๋ยวห้องข้างๆแม่งตกใจเอา" ปลาวาฬบอกสั่งอีกคน ขณะที่ตัวเองกำลังถอดผ้าผ่อนสแตนบายรอ
"ดื่มสักหน่อยไหม" เหมันต์ชวนกินเบียร์
"ไม่เอา กูรีบ"
"รีบไปทำไร"
