ชายหนุ่มหอบหิ้วถุงใบใหญ่ ที่ใส่ซองกระดาษสีสวยมาจนเต็ม พร้อมของกิน2-3อย่าง ทั้งผลไม้และขนมหวาน
อยู่ว่างๆ เขียนฟ้าจึงไปหารับงานมาทำที่ห้องบังหน้า เพื่อไม่ให้เจ้าของหอมาจับตามองเขามากนัก แถมก็ยังเป็นรายได้เล็กๆน้อยๆแก้เบื่ออีก
ที่นี่เป็นชุมชนแออัด หลายคนไม่ได้เข้าถึงการศึกษา พอมองไม่เห็นอนาคต จึงทำตัวเหลวไหลไปวันๆ เหมือนแค่รอเวลาตาย ยังดีที่เขียนฟ้าเป็นคนใฝ่ดี บวกกับความรักน้อง จึงได้ถีบตัวเองออกไปจากที่แห่งนี้จนได้
ชายแก่เจ้าของหอคนนี้ก็คงเป็นหนึ่งในคนสู้ชีวิต แกคงผ่านอะไรมามากจึงมักตั้งแง่ใส่ในคราวแรกมากกว่าจะส่งยิ้มเป็นมิตรให้ แกชอบคนขยันทำมาหากิน หากถูกเอ็นดู เขียนฟ้าจะได้ไม่มีปัญหายิบย่อยกวนใจ อย่างการถามหาเอกสารการเช่า ซึ่งตอนนี้ของเหล่านั้นคงนอนเงียบเหงาอยู่ในกระเป๋า ภายในเพ้นท์เฮ้าส์สุดหรู ที่เขียนฟ้าไม่มีทางได้เข้าไปอีก หรือไม่แน่ว่า กระเป๋าของเขาอาจจะไปกับรถขนขยะแล้วก็ได้
"เอาอ
