ถึงเราจะอยากรู้เรื่องขอเขามากแค่ไหนก็ตามแต่การจะมอบจูบให้ผู้ชายที่ไม่ได้เป็นอะไรกันมันก็เกินไปหน่อยนะ และไม่รู้ด้วยว่าเขาพูดเล่นหรือพูดจริงเพราะคนอย่างไซมอนไม่ใช่พวกชอบแกล้งหรือพูดเล่นเราเลยไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือแค่ล้อเราเล่น
“นะนายคงไม่ทำจริงหรอกใช่ไหม?” 0///0 เราถามออกไปเสียงสั่นเพราะกลัวว่าเขาจะทำจริงน่ะสิถ้าแบบนั้นมันไม่ดีแน่ แม้ว่าที่โลกแห่งนี้จะจูบกันเรื่องปกติแต่เราก็ยังไม่ชินอยู่ดี เราทำไม่ได้ >.///30 นาทีต่อมา
เราทำอาหารออกมาสองสามอย่างนั่นคือยำขมิ้นขาว แกงระแวงเนื้อ หมูสร่ง มันค่อนข้างพิถีพิถันเลยใช้เวลาในการทำค่อนข้างนานเลยทำให้ไซมอนฟุบหลับไปตรงหน้าเคาท์เตอร์ไปซะแล้ว ก็นะมันเกือบ 3 ทุ่มแล้วนี่น่าและวันนี้เขาก็พึ่งไปก่อเหตุมาด้วย
“ไซมอน...” เราวางอาหารทั้งที่โต๊ะเสร็จแล้วก็มาเรียบร้อย
“หืม?”
“เสร็จแล้วอะ อ๋อออ หาววววว” พูดไปหาวไป
“อืม นายรีบกินเถอะและรีบกลับไปนอ
