Episode 9 กัดลิ้นเธอ
1213 คำ
“เหอะ! จะปกป้องยัยนี่ว่างั้นเถอะมึงก็รู้นิว่าที่ผ่านมายัยนั้นทำอะไรข้าวตังบ้าง!” ก็นั่นมันโยเกิร์ตตัวจริงไม่ใช่ตัวปลอมอย่างเรา
“กูจะปกป้องแล้วมันหนักหัวมึงเหรอ?” หมับ! ไซมอนพูดกับออกัสจบก็คว้ามือของเราเดินออกมา
“มึงคิดเหรอว่ายัยนั่นจะเปลี่ยนไปอะ!” เขาก็ยังตะโกนตามหลังมา
กึก!
“เปลี่ยนสิ...” เราหยุดเดินก่อนจะหันไปพูดกับออกัสผู้ชายที่ชอบดูถูกคนอื่นที่สุดในโลก
“อะไรของเธอ?”
“ฉันเปลี่ยนไปแล้วเริ่มจากที่เลิกรักนาย...และจะไม่วุ่นวายกับนายอีก”
“ส่วนนายเถอะออกัส...อย่ามายุ่งกับฉันแล้วกันเพราะไม่งั้นฉันจะคิดว่านายเสียดายฉัน...” เราพูดจบก็เดินออกมาจากโรงอาหารข้าวยังไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ เฮ้อ~
“หึหึ...ฮ่า ๆ” เมื่อเดินออกมาสักพักไซมอนก็หัวเราะขึ้นมาทำให้เรามองเขาอย่างมึนงง
“เป็นอะไรหรือ?”
“ฉันแค่ไม่คิดว่าจะยินอะไรแบบนั้นออกมาจากเธอ ฮ่า ๆ” มันก็คงเป็นแปลกสำหรับไซมอนไม่สิคงจะทุกคนนั่นแหละก็จากผู้หญิงที่ตามออกัสทุกฝีก้าวตอนนี้กลับประกาศว่าไม่ได้รักแล้ว
“ก็ฉันพูดความจริงนิ...” จ๊อกก~
สะเสียงท้องร้องหรือนั่น??
ของเรา?
“หืม? เธอหิวขนาดนั้นเลยหรือไง?” ไซมอนถามเมื่อเขาเองก็ได้ยินเสียงท้องร้องของเรา
“กะก็ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนิ -///-” ซื้อซาลาเปาก็ร่วงพื้นไปแล้วด้วย
“มานี่” หมับ!
“อ๊ะ! ดะเดี๋ยวนะ! ไซมอน!” เราพยายามเรียกเขาเมื่อไซมอนคว้ามือของฉันไปจับไว้อีกแล้ว
“มีอะไร?”
“ฉันสิต้องถามว่านายมีอะไรทำไมชอบมาจับไม้จับมือฉันไปไหนมาไหน?!” เราถามเขาอย่างสงสัยเมื่อก่อนที่เคยอ่านไซมอนไม่ชอบเข้าใกล้โยเกิร์ตเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่รำคาญสำหรับเขา แต่ตอนนี้!! เขาเอาแต่เข้าหาและช่วยเหลือเราหลายอย่างแต่ประเด็นก็คือเขาชอบโดนเนื้อต้องตัวเรา ชายหญิงไม่ได้เป็นอันใดกันไม่ควรโดนตัวกันนะแม้โลกนี้จะไม่เหมือนโลกที่เราเคยอยู่ก็ตามแต่ เราไม่ชอบ!
เพราะเวลาเขาโดนตัวเราใจเรามันแปลก ๆ
“ทำไม? ทีเมื่อก่อนนมเธอแทบจะกระแทกหน้าไอ้กัสอยู่แล้ว ฉันโดนแค่นี้ทำไมต้องโวยวาย?”
“อ่อ หรือเพราะฉันไม่ใช่มัน?” ทำไมอยู่ ๆ เขาถึงไม่พอใจขึ้นมาล่ะ?
“เป็นอะไรของนาย....ฉันแค่ถามทำไมต้องโยงไปหาคนอื่นด้วย”
“ไม่ได้โยงสักหน่อยฉันแค่เปรียบเทียบว่าทำไมไอ้กัสโดนได้แต่ฉันโดนไม่ได้!?” ก็นั่นมันไม่ใช่เราไง!!! อยากตะโกนออกไปแบบนั้นแต่ทำไม่ได้
“ก็ตอนนั้นออกัสเป็นคู่หมั้นฉันไงเล่า”
“เหอะ!” เขาแค่นเสียงก่อนเมินหน้าหนีทำไมเป็นคนแบบนี้นะ
“ฉันไม่ไปไหนกับนายแล้ว!” หมับ! พรึ่บ! เราพยายามเดินหนีออกแต่เรื่องมันใหญ่กว่าเดิมเพราะครั้งนี้ไซมอนไม่ได้จับแค่มือแต่อุ้มเราพลาดบ่าของเขา
“ซะไซมอน0_0!”
ตุบ! ตุบ! เราดิ้นและทุบหลังของเขา
“ปล่อยฉันนะแบบนี้มันไม่ได้ไม่งามมมมม~” ตลอดทางมีแต่คนมองเราทั้งคู่เราไม่อยากให้คนมองเรา เราก็เลยหลับตาทันทีมันน่าอายนะ >.“เปล่า...จะกัดลิ้นเธอ”
“กัด..กัด...-/////////////////-”
เรานึกถาพตามก่อนจะหน้าแดงทันทีส่วนเพื่อน ๆ ของเขาก็ยิ้มแปลก ๆ พร้อมขำออกมาด้วย
- ผู้เขียน
