กรุ๊งกริ๊ง!
“เดี๋ยวค่ะ!!” และขณะที่เราจับประตูร้านแล้วก็มีเสียงหนึ่งเรียกเราเอาไว้ก่อนทำให้เราชะงักและหันกลับไปมองเป็นพนักงานคนหนึ่งในร้านนั่งแหละ
“มีอะไรหรือคะ?” เราถามอย่างสงสัยตอนนี้ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วเพราะมันน่าเบื่อเกินไปส่วนหนึ่งเพราะข้าวตังอยู่ที่นี่ด้วย
“คุณไม่อยากอยู่ดูกล้องวงจรปิดด้วยเหรอคะ?” เธอถามอย่างยิ้ม ๆ ดูจากรูปการแล้ว... เธอไม่ชอบข้าวตัวสินะและเหมือนว่าเธอเห็นคนล้มและรีบข้ามน่ะสิ เมื่อล้มต้องซ้ำเติมอะไรแบบนั้นและเมื่อมีโอกาสเธอจึงรีบคว้าเอาไว้
“น้ำหวาน!!” เสียงของข้าวตังเรียกพนักงานคนนั้นอย่างไม่พอใจเมื่อเธอเรียกให้เราอยู่ต่อ
“ไม่อยากอยู่เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจเหรอคะถ้าคุณออกไปแล้วและผิดจริงขึ้นมาใครจะรับผิดชอบละคะ?”
“เรื่องนั้น...ก็ได้ค่ะ” เราทำท่าทางคิดสักพักก่อนจะตอบตกลงความจริงเราไม่ชอบเรื่องการกลั่นแกล้งหรือรวม
