Chapter 9

1540 คำ
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จทั้งสองคนก็นั่งดูหนังด้วยกันตรงโซฟา ภาดาหยิบขนมกินไปพลางๆในระหว่างที่กีต้าร์กำลังคุยโทรศัพท์กับสาวๆของเขา “พี่ไม่ได้กลับหรอกต้องฝึกงาน คงกลับทีเดียวตอนฝึกเสร็จพอดีแหละ” หญิงสาวเบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ อยากจะคุยกับใครทำไมไม่กลับไปคุยที่ห้องโน่นจะมาคุยทำไมต่อหน้าเธอตรงนี้ก็ไม่รู้ “จะมาหาเหรอ… อืม….) “อย่าให้เห็นนะว่าพามานอนที่นี่ ที่นี่โรงแรมไม่ใช่ม่านรูด ไม่งั้นฉันจะฟ้องแม่นาย” ภาดาได้ยินแบบนั้นก็หันขวับไปมองชายหนุ่มก่อนจะมองตาขวาง เขากระแอมออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน “พี่ไม่ว่างนะสิงานยุ่งมากเลย เอาไว้คุยกันเนาะพี่วางก่อนนะ” (เดี๋ยวสิคะพี่กีต้าร์ พะ… ตู้ดๆๆๆ) เขากดตัดสายทันทีก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วรัดคอหญิงสาวดึงเข้ามาใกล้ เธอนี้มันมารขัดความสุขของเขาจริงๆเลย อะไรนิดหน่อยก็ไม่ทำหูทวนลมเก็บมาด่าเขาทุกดอก “เธอนี่มันยังไงเพื่อนหรือเมียวะแม่ง หวงไง” “แหวะหล่อตายแหละทำไมต้องหวง คนอย่างฉันสวยๆแบบนี้ไม่แลคนอย่างนายหรอกยะอย่ามโน” ภาดาบ่นออกมาก่อนจะพยายามดึงมือของเขาออกแต่ว่าชายหนุ่มแรงเยอะเหลือเกินไม่ยอมปล่อยเธอง่ายๆ “ปล่อยนะ” “ระวังนะเค้าบอกเกลียดยังไงได้อย่างนั้น ถ้าวันหนึ่งมาแอบรักฉันขึ้นมาจะกลืนน้ำลายตัวเองนะ” “นายก็ห้ามแอบรักฉันล่ะ ระวังกลืนน้ำลายตัวเอง” ภาดายื่นมือไปจิ้มหน้าผากของเขาอย่างแรง ชายหนุ่มเอื้อมตัวหลบก่อนจะผลักเธอคืนเช่นกัน “ปากดีนักนะยัยพาเจ๊ง” “ไอ้เฮงซวย ออกไปได้แล้วไป๊อยากจะไปคุยกับสาวๆของนายคนไหนก็ไปฉันรำคาญอย่ามาคุยตรงนี้” “อิจฉาคนอื่นล่ะสิ ทำไมไม่หาสักคนล่ะจะได้ลดความอิจฉาคนอื่นไปบ้าง” เขาลุกขึ้นก่อนจะหันไปหัวเราะใส่หญิงสาวอย่างล้อเลียน เธอยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะจีบปากจีบคอพูด “นายนี่ความคิดดีนะเนี่ย จริงๆมาฝึกงานที่นี่ก็มีผู้ชายมาจีบนะ หรือว่าฉันจะลองเปิดใจดู” “ใคร… ใครมาจีบเธอ” เขานิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามอย่างจับผิด ภาดายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเปิดข้อความแล้วยื่นไปให้เขาดู ‘กินยาพักผ่อนด้วยนะครับ ไหวเมื่อไหร่ค่อยมาทางนี้พี่จัดการเองไม่ต้องห่วงนะ มีอะไรโทรหาพี่ได้เลยนะครับพี่จะรีบไปหา’ กีต้าร์กดดูรูปโปรไฟล์คนที่ส่งข้อความมาหาหญิงสาวซึ่งก็คือผู้จัดการแผนกของเธอนั่นเอง แหม่! เสน่ห์แรงจริงๆนะมาทำงานได้ไม่กี่วันมีผู้ชายมาแสดงความเป็นห่วงจนออกนอกหน้าแล้ว “ใครอ่ะ ผู้จัดการแผนกเธอเหรอไง” “อือหือ นี่ไม่ได้ให้เบอร์หรืออะไรที่ติดต่อได้ไว้เลยนะ แต่คงไปเอามาจากข้อมูลที่ใช้สมัครงานแหละ หน้าตาดีกรีระดับดาวมหาลัย นายคิดว่าฉันจะหาคนคุยยากขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่จ้ะ…ที่ไม่หาเพราะไม่อยากคุยกับใครแต่นายพูดมาขนาดนี้แล้วอ่ะฉันต้องมีแล้วแหละ จะได้ไม่มีใครมองว่าฉันขี้อิจฉา” ภาดาลอยหน้าลอยตาตอบเขาก่อนจะพยายามลุกขึ้นไปนอนพักผ่อนในห้องนอน กีต้าร์สูดผมหายใจเข้าลึกๆพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองก่อนจะเดินไปอุ้มหญิงสาวแล้วพาไปนอนลงบนเตียงนอน “โอ๊ย ไอ้บ้ามันเจ็บนะเว้ย” “สมน้ำหน้าผู้หญิงแรด เอาคีย์การ์ดมามีอะไรจะได้มาหา เดินลำบากแบบนี้ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วใครจะมาช่วย” เขายื่นมือไปขอคีย์การ์ดจากหญิงสาวด้วยใบหน้างอง้ำ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรทำไมถึงรู้สึกโกรธหญิงตรงหน้าก็ไม่รู้ ภาดาหยิบคีย์การ์ดปาใส่ตัวเขาก่อนจะนอนหันหลังให้ชายหนุ่มด้วยท่าทางติดงอน “เหอะ!” เขาสบถออกมาก่อนเดินออกไปจากห้องของหญิงสาวทันที ภาดาหันไปมองตามเขาก่อนจะปาหมอนตามหลังไปอย่างอารมณ์เสีย “ไอ้บ้าเอ๊ยเอาแต่ใจตัวเองชะมัด” “เธอนั่นแหละเอาแต่ใจตัวเอง” เขาที่เปิดประตูได้ยินที่เธอตะโกนไล่หลังก็สวนกลับไปทันที ภาดาร้องกรี๊ดออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะนอนนิ่งพ่นลมหายใจออกมาพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ไอ้บ้ากีต้าร์ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย” กีต้าร์กลับมาที่ห้องนอนของตัวเองด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาพ่นลมหายใจออกมาช้าๆก่อนจะเข้าไปอาบน้ำให้สบายตัวจากนั้นก็มานอนหลับบนเตียงพยายามไม่คิดเรื่องไร้สาระก่อนจะเผลอหลับไป เวลาตีสองกว่าชายหนุ่มสะดุ้งตื่นมาเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จก็นึกถึงภาดาไม่รู้ว่าจะไปเข้าห้องน้ำด้วยตัวเองได้รึเปล่า เขาหยิบคีย์การ์ดบองเธอติดมือมาด้วยก่อนจะเปิดเข้าไปแล้วเคาะประตูห้องนอนเรียกหญิงสาว “ภาดาหลับอยู่มั้ย” “ใครอ่ะกีต้าร์เหรอ” “อืม เข้าไปได้มั้ย” “อืม” เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ หญิงสาวตอบรับอนุญาตให้เขาเข้ามาข้างใน ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปเจอเธอนั่งอยู่บนเตียงไม่ได้นอนอย่างที่คิด “ทำไมไม่นอน” “นอนไม่ได้อ่ะปวดสะโพก อยากเข้าห้องน้ำด้วยแต่ว่าลุกลำบาก” “ไม่โทรมาหาล่ะ” เขาบ่นออกมาก่อนจะอุ้มหญิงสาวพาไปส่งในห้องน้ำ จากนั้นก็เดินออกมารอข้างนอกปล่อยให้เธอทำธุระส่วนตัวจนเสร็จจากนั้นก็ค่อยไปอุ้มออกมาอีกรอบ และสักพักใหญ่เธอก็เรียกให้เขาเข้าไปหา กีต้าร์อุ้มหญิงสาวมาวางลงบนเตียงนอนก่อนจะมองสบตากับเธอ “ไปหาหมอมั้ย” “ไม่เอาอ่ะนอนนิ่งๆเดี๋ยวก็คงหาย แอร์มันเย็นอ่ะก็เลยปวดตัว” “คิดไปเองเปล่า” เขาหันไปปรับอุณหภูมิในห้องให้สบายขึ้นก่อนจะมานั่งลงข้างหญิงสาวที่ตอนนี้ใบหน้าบึ้งบูดไม่รู้ว่าโกรธอะไรเขาอีก “เป็นไรอีกละหน้าบึ้งเชียว” “เพราะนายนั่นแหละทำให้ฉันอารมณ์เสีย นี่แน่น่าหมั่นไส้” หญิงสาวยื่นมือไปทุบหน้าอกเขาหลายทีก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีเหมือนได้ระบายบางอย่างภายในใจออกมา “ฮ้า! อารมณ์ดีละ” “เหอะ! เครื่องระบายอารมณ์ของเธอเหรอไง” “ก็เออนะสิ ชอบพูดจาไม่เข้าหูก็ต้องโดนแบบนี้แหละ เอาหมอนวางให้หน่อยจะนอนแล้ว” ได้ทีเธอก็ใช้เขาใหญ่ กีต้าร์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะจัดที่นอนให้เธอใหม่จากนั้นก็ให้เธอล้มตัวลงนอนจัดท่าให้สบายตัวขึ้น เขาตัดสินใจนอนอยู่กับเธอเนี่ยแหละเพราะดูสภาพแล้วน่าจะช่วยเหลือตัวเองลำบากมาก “มานอนทำไมที่นี่เล่า” “เออนอนด้วยที่นี่แหละ นี่ถ้าไม่รับปากแม่หนูเล็กว่าจะช่วยดูแลเธอนะฉันทิ้งให้นอนติดเตียงไปแล้ว อย่าพูดมากฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกแม่อกไข่ดาว” “กรี๊ดดดดด ไอ้บ้าไอ้เฮงซวย บูลลี่เก่งนักนะเดี๋ยวฉันจะไปทำแบบตูมๆไปเลย คราวนี้นายจะมาด่าฉันไม่ได้แล้วนะ” ภาดายื่นมืิอไปขย้ำผมของเขาอย่างแรงจนชายหนุ่มนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด ทำไมเธอถึงชอบใช้ความรุนแรงจังเลยนะ “โอ๊ยยย เจ็บอ่ะ” “สมน้ำหน้าปากมอมแบบนี้มันควรโดนมากกว่านี้ด้วยซ้ำ” “แค่จะบอกว่าอกไข่ดาวก็น่ารักดี ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงอกตูมซะหน่อย” เขาเอ่ยออกมาไม่จริงจังนักแต่คำพูดของเขาดูเหมือนจะทำให้หญิงสาวดูอ่อนลง แล้วก็ไม่บอกแต่แรกก็นึกว่ามาบูลลี่เธอนี่ “ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนายมันปากไม่ดี” “พูดจริง ฉันเคยพูดเหรอว่าชอบ เธอเคยได้ยินเหรอไง” เขาเท้าคางมองหน้าเธออย่างต้องการคำตอบ หญิงสาวเบือนหน้าหนีไปทางอื่นไม่ยอมตอบเพราะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยได้ยินเขาพูดเหมือนกัน “ชิ… ทำเป็นไม่ได้ยิน” “พูดมากจะนอนมั้ย ไม่นอนก็ไสหัวไป” “นอนสิ เฮ้อฉันเนี่ยทำบุญคนไม่ขึ้นจริงๆ ชีวิตอาภัพฉิบหาย…” เขาตัดพ้อออกมาก่อนจะปิดไฟแล้วมานอนลงข้างหญิงสาว ภาดาดันตัวเขาให้ออกห่างก่อนจะเอาหมอนข้างมากั้นไว้ “อย่าข้ามเขตมานะไม่งั้นโดนถีบแน่” “จ้า… ไม่ไปหรอกสบายใจได้”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม