“อ้าว คุณสงคราม” เพราะมีคนเรียกชื่อตัวเองผมจึงหันไปมองชายร่างสูงซึ่งกำลังเลือกขวดไวน์อยู่ด้วยชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาเอียงองศามองของในรถเข็นของผมอย่างยิ้มแย้ม “โห ดื่มเก่งนะครับ ซื้อไปซะเยอะเลย”
“คุณพาย” ผมเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างเรียบนิ่ง พร้อมด้วยใบหน้าที่ตึงไม่มีการทักทายด้วยรอยยิ้มใดๆ
“พอดีผมมีนัดทานข้าวกับคุณลุงน่ะครับ” มันยิ้มให้ผมอย่างผู้เหนือชัยชนะผมคิดแบบนั้นนะ “พ่อน้องม่านน่ะครับ ก็เราสนิทกันเหมือนญาติ”
“ครับ ม่านฟ้าก็บอกผมว่าคุณเปรียบเสมือนพี่ชายคนหนึ่ง” ผมยักไหล่ยิ้มมุมปากเมื่อพายเงียบไป หากแต่ก็ยิ้มขำ
“มันก็ใช่ครับว่าม่านฟ้ามองผมเป็นพี่ชายคนหนึ่ง แต่สำหรับผม... ไม่ใช่”
“...” มองร่างสูงซึ่งหันไปเลือกไวน์แต่ละขวดอย่างใจเย็น
“น้องม่านน่ารักครับ ผู้ชายที่ไหนเห็นก็อยากจะจองจำ อยากเป็นเจ้าของ” หันมามองผมพร้อมกับชูไวน์หนึ่งขวดขึ้นมาแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย “ไวน์ขวดนี้ถูกบ่
