SHUT DOWN :: CHAPTER 3 [30%]
1763 คำ
ปิดฉากรัก #3
:: กำแพงที่แน่นหนา ::
“น้องม่านฟ้าทำผมสีน้ำตาลเข้มดีไหมคะ?” ฉันเงยหน้ามองช่างเสริมสวยที่กำลังช่วยเลือกสีผมให้ หลังจากวันนั้นเป็นเวลาอาทิตย์หนึ่งก็ว่าได้ แม้จะไม่ได้ไปหาพี่สงคราม แต่ฉันก็คุยกับเขาทางข้อความเอา และพี่สงครามก็ไม่เคยเปิดอ่านในวันนั้น แต่เปิดอ่านอีกทีคืออีกวันโดยที่ฉันเองก็ไม่พอใจ แต่ทำอะไรมากไม่ได้
เขาบอก เขาเตือนให้ฉันหยุดในสิ่งที่ตัวเองกำลังกระทำ... ทำไมทุกคนจะต้องคิดว่าฉันยังเด็ก คิดทำอะไรเล่นๆ โดยเฉพาะความรู้สึก ไม่เลยสักนิด ฉันโตพอที่จะมีความรู้สึกชอบใครสักคนและอยากพยายามทำให้มันเต็มที่ ฉันแค่อยากพังกำแพงของพี่สงคราม ฉันแค่อยากได้เขามาครอบครอง
ฉันชอบเขา ชอบเขาจริงๆ ไม่ได้คิดจะเล่นเลยสักนิด อยากเรียนรู้กันและกันด้วยซ้ำ แต่พี่สงครามกลับไม่ให้โอกาสกันเลยสักนิด ถึงต้องตามติดเขาอยู่แบบนี้ไง แม้ว่ามันจะน่าอายที่วิ่งตามผู้ชาย ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างพี่สงครามก็จะไม่มีวันรู้เลยว่าสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่ตอนนี้มันคือเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ที่ฉันคิดแค่เอาสนุก
“ม่าน ได้ข่าวว่าแกตามผู้ชายอยู่เหรอ?” หันไปมองแอมเพื่อนสาวอีกคนในกลุ่ม นอกจากยี่หวาก็มีแอมและพิมที่เป็นเพื่อน แต่ฉันน่ะแชร์ห้องอยู่กับยี่หวา ส่วนแอมกับพิมก็แชร์ห้องกันอยู่ แต่ถัดไปแค่ห้องเดียวเท่านั้น
“ใครบอก” ทำเสียงสูงจนแอมยิ้มกริ่มขณะกำลังให้ช่างลอนผมให้
“ก็พิมไง วันก่อนพิมเห็นแกยื้อยึดกับผู้ชายอยู่ตอนเที่ยงคืนอะ” หันไปมองพิมที่ทำเล็บพลางยักไหล่ “ตอบมาเลย ยัยพิมบอกว่าผู้ชายคนนั้นหล่อมาก”
ฉันเอื้อมมือไปตีไหล่เพื่อนที่หัวเราะคิกคัก “ไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่ากำลังเดินหน้าจีบเขาอยู่”
“ว้าย! ม่านฟ้าที่ผู้ชายในมหาลัยพร้อมพลีกายถวายให้ตรงหน้า กลับไม่เอาเขา แต่ไปเดินหน้าจีบใครก็ไม่รู้ แสดงว่าคนนี้จริงอ่อ” แอมยิ้มแซวจนฉันเขินหน้าแดงและให้ช่างทำผมให้ตามที่ตัวเองต้องการ
“ดีหรือเปล่าไม่รู้ รู้แค่ว่าทำให้ม่านฟ้าคนนี้ตามได้ ถือว่าผ่านไหมล่ะ?”
“ผ่าน!” แอมกับพิมประสานเสียงกัน “แต่ยี่หวา แกอยู่กับยัยม่านไม่รู้เรื่องเลยหรือไง”
“เพิ่งจะรู้จากพวกแกเนี่ยล่ะ ม่านไม่เห็นจะเคยบอก” ยี่หวาทำหน้างอนจนฉันเอื้อมไปจับมือเพื่อนสนิทและส่งยิ้มให้อย่างร่าเริง
“ขอโทษนะ แต่รู้แล้วก็เป็นกำลังใจให้ฉันด้วยล่ะ”
“แน่นอน ฉันดันหลังแกเลยม่านฟ้า เอาให้เต็มที่!” ขยิบตาให้แอม “เดินหน้าค่ะ ชอบก็จัดเลย สมัยนี้แล้วผู้หญิงไม่มารอให้ผู้ชายมาจีบหรอก รอแบบนั้นพอดีเหี่ยวเฉากัน”
“ถูกเห็นด้วยกับแอม” พิมพูดไล่หลังจนฉันเงยหน้ามองกระจกด้านหลังซึ่งเพื่อนก็มองสบตากับฉัน “เจอคนที่ใช่ก็จัดการรวบหัวรวบหางเลย ผู้หญิงอย่างเราสตรองและมั่นใจค่ะ แกสวยน่ารัก ขี้อ้อนขนาดนี้ ให้เดาผู้ชายคนนั้นก็ต้องมีหวั่นไหวบ้างล่ะ”
ฉันอยากจะบอกเพื่อนเหลือเกินนะว่า ใครต่อใครหลงเสน่ห์ฉันมาก ยกเว้นเขานั่นแหละที่พยายามสร้างกำแพงปิดไม่ให้ฉันเข้าไปได้ง่าย แต่ไม่ว่ากำแพงจะแน่นหนาแค่ไหน จะสูงเพียงไร ฉันคนนี้จะทำลายมัน จะปีนมันขึ้นไปหาเขาให้จงได้ คอยดูสิ!
“จะดีเหรอ ไปยุม่านให้ทำอะไรแบบนั้น” ยี่หวาเป็นคนเดียวที่ขัดขึ้นมา สีหน้าของเธอดูไม่ค่อยอยากให้ฉันทำอะไรแบบนั้น แต่ก็รู้ล่ะนะว่ายี่หวาเป็นห่วงฉันเรื่องนี้
“โธ่ ยี่หวาแกปล่อยให้ม่านมันมีแฟนเหอะ ฉันกับพิมมีแล้ว ส่วนแกก็เห็นเงียบๆ กินเรียบนะยะ”
“เออ แต่นั่นล่ะ ยุให้ม่านฟ้าทำอะไรแบบนั้นมันยังไงอยู่นะ” ฉันมองเพื่อนสลับกันไปมาซึ่งต่อให้เพื่อนสนับสนุนหรือเป็นห่วงมากแค่ไหน แต่ฉันก็ดูแลตัวเองได้
“สงครามจะมารับ ต้องทำสวยก่อน”
ชะงักใบหน้าทันทีเมื่อได้ยินเสียงพูดคุยดังเข้ามาซึ่งเป็นหญิงสาวอายุมากกว่าฉัน เธอคุยกับเพื่อนตัวเองและนั่งลงข้างแอมซึ่งกำลังทำผมอยู่ จะไม่สนใจเลยนะถ้าคนที่หล่อนเอ่ยถึงไม่ใช่ชื่อที่คุ้นหูฉันดีขนาดนี้
จะมีใครชื่อสงครามกัน... และยิ่งผู้หญิงที่แต่งตัวเซ็กซี่ยั่วยวนแบบนั้นพูดถึงเขาด้วยแล้ว
รู้สิว่าพี่สงคราเจ้าชู้ แบดบอย คงจะนัดกันไปกินตับกันสินะ!
“นัดที่นี่เหรอ?” เพื่อนหล่อนถาม
“ใช่ สงครามอยาก... ต้องสวย”
“สงครามอยากเอาแก ไม่ได้อยากเอาผมแกนะ” เสียงหัวเราะดังขึ้น พวกหล่อนไม่อายเลยสักนิดกับการพูดเรื่องใต้สะดือ
“ใช่ เขาอยากเอาฉัน แต่พอฉัน... ให้ เขาก็จับผมฉันหรือเปล่า” มองปากหล่อนที่ทำเป็นวงกลมก็ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหมายถึงอะไรถ้าไม่ใช่การเมคเลิฟให้ตรงนั้นของพี่สงคราม ฉันโตพอที่จะรับรู้เรื่องอย่างว่านะ! ฉันโมโหหล่อนมาก หลังจากทำลอนเสร็จเพราะไม่ทำสีแล้ว จึงลุกขึ้นกะว่าจะไปทำเล็บเปลี่ยนสีเล็บจากสีพีชเป็นสีแดง แต่ไว้ก่อน... มีเรื่องต้องจัดการ
เครื่องอบผมไอน้ำที่หล่อนกำลังทำอยู่ ฉันคิดอะไรได้ก็เดินเลียบๆ ไปแกล้งทำเป็นหยิบนิตยสารที่อยู่ตรงนั้น แต่มืออีกข้างกดปรับความแรง
หมับ
“อ๊ะ!”
“หล่อนทำอะไรกับเครื่องอบผมเพื่อนฉัน”
ตกใจสุดขีดเมื่อเพื่อนของหล่อนเดินมาจับมือฉัน และเป็นเหตุให้คนที่ฉันจะกลั่นแกล้งลุกขึ้นมามองสิ่งที่ฉันกระทำ แน่นอนว่าเพื่อนทั้งสามคนของฉันเดินมาหยุดเคียงข้างแบบมึนๆ เพราะไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงเกเรไปทำอะไรใครก่อน ทั้งที่ปกติ ม่านฟ้าไม่เคยทำใครก่อนถ้าคนนั้นไม่ทำ...
“แกล้งอะไรฉัน ไปทำอะไรให้ห๊ะ ไหนว่ามาสิ!” คนที่พี่สงครามนัดควงผลักไหล่ฉันจนเซ แต่ยี่หวาก็ประคองเอวฉันไว้ จนแอมกับพิมเดินหน้าเข้าไปจัดการ
“พูดดีๆ สิคะพี่ เพื่อนหนูอาจจะแค่มือลั่นไปโดนเองก็ได้”
“รู้จักเข้าร้านเสริมสวย แต่ไม่รู้จักเครื่องอบไอน้ำ แถมยังเร่งความร้อนเหมือนแกล้ง แบบนี้เรียกว่ามือลั่นเหรอ?” แอมถึงกับเงียบไปเพราะเถียงไม่ออกในสิ่งที่ฉันทำมันคือเรื่องจริง ฉันสะบัดตัวออกจากแขนของยี่หวา
“ใช่ ฉันทำเอง”
“ทำเพราะอะไร ฉันไปทำอะไรให้หล่อนห๊ะ! อยากโดนตบใช่มะ” หล่อนทำท่าจะเอาเรื่องฉัน เพราะตอนนี้ในร้านไม่มีใครกล้ายุ่งอะไรด้วยเลย
“แค่ไม่ชอบ” จะให้บอกว่าหมั่นไส้หล่อนเพราะพี่สงครามน่ะเหรอ ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่น่ะสิ
“มีสิทธิ์อะไรไม่ชอบคนอื่นเขาอีหนู อย่าทำตัวแบบนี้นะ ระวังจะโดนตบไม่รู้ตัว”
“คิดว่าฉันกลัวหรือไง?”
“ม่านฟ้า” ยี่หวาดึงต้นแขนฉันไว้ แต่ฉันไม่สนใจ ใช้สายตามองหล่อนตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างรังเกียจ
“พูดเรื่องใต้สะดือได้อย่างหน้าไม่อาย คงจะหนามากสินะ หน้าน่ะ”
“อีเด็กนรก!” ฉันยกยิ้มมุมปาก
“ทำงานอย่างว่าคงจะชินกับการพูดจาต่ำๆ ในที่สาธารณะ น่าสมเพช”
เพียะ
“ม่านฟ้า!” ฝ่ามือหนักๆ ฟาดลงมาบนแก้มจนฉันตกใจเซไปหาเพื่อน เกิดมาเคยตบกับคนมาก็ไม่น้อยนะ แต่โดนตบเพราะผู้หญิงคนนี้เป็นคู่นอนกับพี่สงคราม ฉัน... รับไม่ได้
เพียะ
“อย่าคิดว่าจะตบฉันได้ฝ่ายเดียวนะ” ตบคืนกลับไปและโถมตัวเข้าหาหล่อนจิกผมกันไปมา จนภายในร้ายเละเทะไปหมด หล่อนกรีดร้องออกมาเมื่อฉันจิกหนังหัวหล่อนอย่างแรงจนรับรู้ถึงเส้นผมติดเล็บมาด้วย ส่วนหล่อนเองก็เล่นฉันซะเจ็บหนังหัวไม่ต่างกัน
“สงคราม! มาช่วยแนนด้วยค่ะ” หูตอนนี้ได้เสียงเพื่อนของหล่อนดังขึ้น ฉันถูกเพื่อนแยกออกและตามด้วยหล่อนที่ถูกร่างสูงดึงออกไป
ผู้ชายที่กำลังกอดรัดหล่อนอยู่ถึงกับเบิกตากว้างที่เห็นฉันในสภาพที่สะบักสะบอม พี่สงครามไม่พูดอะไรเลยสักนิด เขาถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
“มีเรื่องบ้าอะไรกันแนน!”
“ก็อีเด็กนี้สิคะสงคราม จู่ๆ ก็มาแกล้งแนนก่อน เร่งเครื่องทำผมให้แรงขึ้น พอถามก็ด่าแนนว่าเป็นอีตัว แนนทนไม่ไหวก็เลยตบค่ะ” ได้ทีฟ้องพี่สงครามใหญ่เลยจนฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพราะเถียงไม่ออก
“เธอนี่มันขยันก่อเรื่องจริงๆ นะ”
“อ้าวพี่คะ ทำไมมาว่าเพื่อนหนูแบบนี้ล่ะ” พิมเท้าเอวต่อว่าพี่สงคราม แต่เขากลับไม่สนใจ
“ทำตัวแบบนี้คิดว่ามันดีแล้วหรือไง เที่ยวหาเรื่องคนอื่นเขา คิดว่าตัวเองเป็นลูกสาวนายตำรวจใหญ่แล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอม่านฟ้า” ทั้งร้านอึ้งไปทันทีไม่ต่างจากผู้หญิงของเขา แต่ฉันน่ะสิเจ็บตัวไม่เท่าไหร่ เจ็บใจด้วยนี่ล่ะ
“เพราะใครล่ะทำให้ม่านเป็นแบบนี้”
“ไม่ต้องเอาฉันไปอ้างเลย ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไร” พี่สงครามอ่านฉันออกทุกอย่าง เขาคงรู้ว่าที่ฉันหาเรื่องผู้หญิงของเขาเพราะอะไร แต่ก็ห่วงแต่ผู้หญิงของตัวเอง แล้วฉันล่ะ... หวังให้ห่วงกันสักนิดก็ไม่มีเลยหรือไง
มองค้อนเขาก่อนจะหยิบกระเป๋ามาสะพาย น้ำตามันคลอแต่จะห้ามมันไม่ให้ไหลออกมา ห้ามเด็ดขาด!
- ผู้เขียน
