และม่านฟ้าคือคนที่ทำให้ผมเรียนรู้ที่จะรู้จัก พูดไม่ได้เต็มปากว่ารู้สึกยังไง แต่เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้สำหรับผม มีความสุขมากจริงๆ เธอเข้ามาทำให้ชีวิตของผมมีสีสันมากขึ้น หลังจากที่จมอยู่กับอดีตที่เคยทำผิดพลาด เธอทำให้ผมอยากที่จะเรียนรู้ที่จะเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ อีกครั้งมันก็เท่านั้น
สามทุ่มผ่านไป ผมนั่งกระวนกระวายมองมือถือตัวเองเป็นระยะ เพราะตอนนี้ยังไม่มีสายเรียกเข้าจากม่านฟ้าเลย หรือไม่ให้ผมไปเฝ้ากันนะ... ให้ตายเหอะ อยากกอดมากเลย
“เป็นอะไรของมึง มองมือถือไม่วางตาเลย” ไอ้เดย์ถามขึ้นขณะกำลังเล่นเกมฟีฟ่าอยู่กับไอ้ปาล์ม สังเกตเห็นผมที่เอาแต่หยิบมือถือมาดู
“ม่านฟ้าน่ะสิ ไม่โทรมาสักที ตกลงจะให้ไปเฝ้าหรือเปล่าไม่รู้” ถอนหายใจและหยิบบุหรี่เข้าปาก
“ว้าวุ่นไปอีก” ไอ้ปาล์มได้ทีแซะผมบ้าง “โทรไปดิวะ มึงจะนั่งมองมือถือเพื่ออะไรไอ้คราม”
“เผื่อเพื่อน พ่อเธออยู่”
“เกรงใจไปอีก” ผมหันไปตบศีรษะไอ้ปาล์ม สูบเ
