แน่นอนว่าพอไม่เจอพี่สงคราม การตามรังควานของพี่กันก็เงียบหายไปเช่นกัน ฉันนั่งเท้าคางมองไปยังหน้าคณะเนื่องจากวันนี้มีเรียนเย็นและคงจะเลิกดึกด้วยเพราะฉันจะต้องอยู่ติวหนังสือกับอาจารย์
“เป็นอะไรม่าน ทำไมช่วงนี้ไม่ค่อยสดใสเลย” ยี่หวาถามฉันขณะไปซื้อขนมและน้ำมาให้ ฉันส่งยิ้มให้กับเพื่อน
“ม่านแค่เบื่อ” ใช่ เบื่อที่ไม่ได้เจอพี่สงคราม พอเจอกันก็ทำเหมือนไม่รู้จักกันอีก “พี่สงครามหายไปจากชีวิตม่านเลยตั้งแต่วันนั้น”
“เขาคงจะบอกเป็นนัยๆ นั่นแหละว่าให้ม่านหยุดตามเขา” มองสบตากับยี่หวา “อย่าหาว่าฉันใจร้ายเลยนะ แต่ฉันไม่สนับสนุนให้ม่านทำตัวแบบนั้น เที่ยวตามเขาทั้งที่เขาปฏิเสธ มันดูเสียศักดิ์ศรียังไงไม่รู้”
ถอนหายใจและหยิบน้ำแดงโซดามาดูดเพื่อให้ตัวเองสดชื่นขึ้น “ม่านรู้ แต่พี่สงครามสำหรับม่านแล้ว คือคนเดียวที่ม่านยอมที่จะเสียศักดิ์ศรี”
“เขามีอะไรดีนักหนาให้ม่านต้องตาม ต้องชอบด้วย ทั้งที่มีผู้ชายมากมายใ
