“ช่างเถอะ ฉันก็ไม่คิดจะสนใจหรอกนะ แต่มีเรื่องบางเรื่องที่ต้องจัดการ” ไม่บอกหรอกว่าสิ่งที่ตัวเองจะทำคืออะไร ผมไม่อยากเป็นสุภาพบุรุษให้ม่านฟ้าหลงไปมากกว่านี้ “ถ้าไม่อยากให้ม่านฟ้าตามฉัน ก็หยุดเพื่อนตัวเองให้ได้ก่อน”
“หยุดแน่ค่ะ พี่ไม่ต้องห่วง”
“พอก่อนทั้งสองคนเลย ไปกันเถอะค่ะพี่สงคราม ยี่หวาแล้วเจอกันนะ” โบกมือให้เพื่อนตัวเอง ก่อนจะดันแผ่นหลังของผมขึ้นรถ ม่านฟ้าถอนหายใจออกมาหันมามองผม “ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ ยี่หวาแค่เป็นห่วงม่าน”
“เพื่อนเธอทำถูกแล้วล่ะ หลังจากจัดการเรื่องนี้แล้ว ฉันหวังว่าเธอคงจะหยุด”
“วกมาเรื่องนี้อีกแล้วนะคะ” ม่านฟ้าทำหน้าไม่พอใจ หากแต่ผมกลับไม่คิดแบบนั้นนะ สิ่งที่เพื่อนเธอพูดมันถูกแล้ว ในเมื่อผมไม่คิดจะเล่นด้วยกับม่านฟ้า ผมควรอยู่ในที่ที่ควรอยู่ ในจุดที่ตัวเองปิดตายทุกอย่าง ต่อให้เธอพยายามก้าวข้ามมันมาหาผม แม้จะใจร้ายกับเธอแต่ผมจะเดินหนีเธอไปให้ไกลที่สุดเท่าที่ตัวเอง
