ยิ่งผมถลำลึกไป เธอยิ่งทำให้ผมต้องการที่จะถลำเข้าไปอีก... ทั้งที่มันผิดมากกับการคิดอะไรแบบนั้น
รถของผมมาจอดที่คอนโดของไอ้เดย์ในเวลาต่อมา ก่อนจะมองร่างสูงซึ่งกำลังนั่งกินเหล้ากับไอ้ปาล์มและผู้หญิงของตัวเองโดยที่ผมมาถึงไม่พูดไม่จาก็เอาแต่หยิบเหล้ากรอกผ่านลำคอ “เป็นห่าไร ทำหน้าเคร่งเครียดซะ”
“ไอ้เดย์” ผมเรียกชื่อเพื่อนด้วยสีหน้าจริงจัง มันขมวดคิ้วเมื่อเห็นผมเปลี่ยนไป “ลุงมึงที่เป็นพลตำรวจโท เป็นรองผู้การน่ะ”
“ลุงชัยน่ะเหรอ ทำไมวะ มึงมีอะไรให้ลุงกูช่วย?” ส่ายหน้าไปมา
“เปล่า ถ้ามีจะบอก”
“ไอ้คราม! ใครทำไรมึงวะ” เพื่อนถามผมด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างกัน ที่ผมนัดไปส่งม่านฟ้าวันพรุ่งนี้เพราะว่าจะสืบเรื่องของไอ้เวรนั้นด้วยนี่ล่ะ ถึงได้มาถามเพื่อนก่อน เพราะลุงของไอ้เดย์ท่านเป็นนายตำรวจที่ยศสูงระดับรองผู้การ ผมแค่อยากให้ท่านได้รับรู้เรื่องราวของไอ้กันที่เอายศพ่อไปข่มขู่คนอื่นก็เท่านั้นและคนที่มัน
