ปิดฉากรัก #8
:: เผลอไผล ::
:: SONG-KRAAM TALK ::
จับจ้องใบหน้าสวยหวานที่แก้มนวลแดงระเรื่อ พูดขอหอมแก้มผมก่อน แต่ตัวเองดันเขินเองเนี่ยนะอะไรของเด็กคนนี้! มันน่าแปลกใช่ไหมที่คนอย่างผมจะไปรับม่านฟ้าที่มหาลัย หลังจากที่เห็นเธอทำหน้าไม่สบายใจเมื่อถูกลูกชายหัวหน้าพ่อคุกคาม ไม่เคยเห็นเธอไม่สบายใจแบบนี้มาก่อน ปกติม่านฟ้าจะเป็นผู้หญิงที่ร่าเริง จะมีก็ตอนที่ร้องไห้เรื่องที่ผมต่อว่าเรื่องที่ลงภาพในไอจี
อารมณ์โกรธที่มีหายวับไปกับตาเมื่อรับรู้ว่าดินเนอร์สุดหรูของเธอคือไปกับพ่อ ผมคิดบ้าอะไรวะ! คิดเป็นตุเป็นตะจนตีโพยตีพายเธอซะรุนแรงแบบนั้น แต่ที่ทำให้รู้สึกหงุดหงิด หัวร้อนคือไอ้เวรตัวนั้นที่กวนตีนได้ใจผมจริงๆ สงสัยมีเรื่องที่จะต้องจัดการแล้วสินะ
ไม่อยากเห็นคนตัวเล็กไม่สบายใจแบบวันนี้... สีหน้ากังวลแบบนั้น ไม่ต้องการเห็นเลย
“ตอนขอหอมแก้มไม่เขิน”
“ม่านเปล่าสักหน่อย” เบือนหน้าหนี แต่ผมกลับยกยิ้มมุมป
