เมื่อเชือกที่รั้งขานางข้างหนึ่งไว้ให้ลอยเหนืออากาศถูกปลดหลง ฟ่านอวี้เหยาก็นึกว่าตนจะเป็นอิสระ แต่เปล่าเลย ชายผู้นี้ กับจัดให้นางอยู่ในท่าลิงอุ้มแตง
โอ้ ไม่... มะ ไหว
นางครั่นคร้ามใจเหลือเกินแล้ว
นางส่งเสียงออกมาได้เพียงเท่านั้น เพราะเขาจัดท่าทางให้เรียบร้อย
พอแขนกำยำขยับเป็นจังหวะ ฟ่านอวี้เหยาก็หายใจแทบไม่ทัน
“ปู้หว่านถิง ท่านคิดจะฆ่า สตรีผู้นี้หรืออย่างไร”
“เหยาเหยา หากงูยักษ์ตาเดียว ทำให้เจ้าสิ้นลมหายใจได้ ก็นับว่าเราไร้วาสนาต่อกัน ชาตินี้ก็อโหสิกรรมให้ข้าด้วย!”
เขายังมีอารมณ์ขัน แต่นางกำลังจะสิ้นใจจริงๆ
ความซ่านสยิว ทั้งอึดอัด ผสมกันไปมา ร่างกายนางร้อนรุ่ม กลีบอวบอูมถูกเขานำท่อนเนื้ออุ่นๆ แทรกเข้าไปลึกจนไม่อาจจินตนาการได้
“มองข้าสิ บอกรักด้วยก็ได้”
“ท่านฝันสูงส่งเกิดไป ข้ามีแต่จะต่อว่าท่าน คนผู้นี้ ช่างเอาเปรียบผู้อื่นเก่งนัก เป็นสุนัข เป็นโจรบ้ากาม และคนหื่นโหด
