“ให้ข้าตายเสียก่อนเถอะ ท่านถึงจะทำร้ายสตรีคนนี้ได้”
นางว่าอย่างนั้น ทว่าร่างกายตื่นตัวจัด พอเขารั้งเอวบางไปกอด แล้วซ้อนร่างสูงใหญ่อยู่ด้านหลังหญิงสาว เสื้อผ้าตัวเบาบางก็ถูกอีกฝ่ายใช้ปากกัด ใช่...เขากัดราวกับเป็นสุนัขบ้าเลือด คนผู้นี้หึงหวงนาง และกลายเป็นการหิวโหยเนื้อหอมๆ นี้จนน่าหวาดหวั่น
บางครั้งเขี้ยวคมๆ นั้นก็ระคายผิวสาว นางขนลุกซู่ อยากดิ้นขัดขืน แต่กลัวจะได้รับแผลจากคนอำมหิต และบ้าอำนาจ
ฟ่านอวี้เหยาแม้จะกลัว ทว่าในยามเดียวกัน นางกลับมีความปรารถนาต่อแรงกำหนัดอย่างหนัก กระทั่งเสื้อผ้าที่ฉีกขาดถูกกระชากออกจากร่างไปจดหมด แผ่นหลังนวลจึงถูกเขาเม้มริมฝีปากบรรจงจูบ ตามด้วยการดูดหนักหน่วง
เขารู้ว่าควรกระตุ้นนางที่จุดใด ร่างกายนี้ถึงจะอ่อนระทวย และครางเสียงหวานจัดออกมา !
ปู้หว่านถิงคือปีศาจราคะ เป็นพวกที่ในหัวคิดแต่จะข่มเหงสตรีไร้ทางสู้
“อ๊ะ มารดาท่านเถอะ เอาปากสกปรกของท่านออกไป ข้
