เช้าวันต่อมา
ด้านเชอเนมร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงสายกับพบว่าร่างกายของเธอ นั้นถูกแขนแกร่งหนาของเจ้าหนี้หนุ่มนั้นโอบกอดไว้ทั้งคืน ให้ตายสิคิดว่าวันนี้เขาจะรีบตื่นไปเรียนเหมือนกับวันนั้นแต่เปล่าเลย
“หลับอยู่งั้นเหรอ” เสียงเล็กพึมพำออกมา ขณะที่เธอซุกใบหน้าเข้าหน้าอกเขามาตลอดทั้งคืน หายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ แต่นั้นมือกับไวกว่าความคิด นิ้วเรียวสะกิดเข้าที่เม็ดนมชมพูของคนหลับราวกับดูว่าเขายังหลับจริงหรือเปล่า
“อ่า...หลับ แฮะ” เมื่อเชอเนมคิดว่ามอสหลับนั้น เมื่อคืนถึงเราจะเร้าร้อนสนุกกันมากขนาดไหน แต่ตื่นมาด้วยสภาพเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่แบบนี้ก็อายอยู่นะ ขณะที่ร่างบางลุกออกจากเตียงนอน
!! พรึ่บ !! กับมีมือหนาของคนที่เธอคิดว่าหลับนั้นกดทับลงบนเตียง ใบหน้าของฉันและเขาห่างกันไม่ถึงคืบ
“ไง จะรีบหนีฉันไปไหน” เสียงเข้มทักทายคนตัวเล็ก ที่มองเขาตาพริบๆ
“ปะ...ป่าว ฉันแค่จะกลับหอ
