@เพนท์เฮ้าส์ของมอส
ด้านมอสหลังจากที่พาเชอเนมทานข้าวเสร็จร่างสูงก็พาคนตัวเล็กกลับเข้ามาเพนท์เฮ้าส์ ทว่าขณะที่ร่างสูงเดินไปอาบน้ำออกจากห้องน้ำแล้วนั้น สายตากับสะดุดเข้ากับเตียงนอนที่มีแต่ความว่างเปล่า ไร้เงาของเชอเนม มอสเหลือบมองไปยังโต๊ะเครื่องแป้งมีของใช้เชอเนมทว่ากับมีเพียงของเขา
“ให้ตายสิ นี้อย่าบอกนะว่าหนีผม เชี่ย...” ดึกแล้วจะไปอยู่ไหน มอสที่เห็นเช่นนั้น ร่างสูงถึงกับหัวใจกระตุกวูบลงมาที่ปลายเท้า ไม่ใช่เพียงแค่ของใช้ เสื้อผ้าชุดนักศึกษาที่เคยอยู่ในตู้เสื้อผ้าของเขามีเพียงความว่างเปล่า
มอสเหลือบมองนาฬิกาอีกไม่กี่นาทีจะ 4 ทุ่ม เชอเนม ดึกขนาดนี้เธอจะหนีเขาไปไหน เมื่อเป็นเช่นนั้นมอสก็ไม่รอช้า ร่างสูงแต่งตัวเสร็จก็สาวเท้าออกจากห้องนอนเพื่อจะไปตามหาคนที่หนีตนทันที
ทว่าขณะที่มอสลงมาถึงห้องรับแขกนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับขมวดคิ้ว สายตาสะดุดเข้ากับอะไรแว่บๆ ที่เดินไปยังห้องป้าญา แม
