3 วันต่อมา
ร่างบางที่นั่งก้มหน้าก้มตาอย่างเรียบร้อย ต่อหน้าคนตัวสูงที่เขานั่งจ้องเธอบนโซฝา พอมาถึงยัยนี้ก็นั่งลงกับพื้นยื่นแขนทั้งสองข้างให้ผมอย่างที่เห็นนี้แหละ ร่างสูงในชุดนึกศึกษาใบหน้าอันหล่อเหลาของมอสถึงกับขมวดคิ้ว
“คือ...” เสียงทุ่มเอ่ยกับคนตรงหน้า เธอละใบหน้าขึ้นมาสบตาเขาเพียงแว็บเดียวเท่านั้น
“พี่จะจับฉันส่งตำรวจเอาฉันเข้าคุกไม่ใช่เหรอ” เธอเอ่ยกับเขา
“เงิน...”
“ 3 วัน ฉันไม่มีปัญญาหาตังมาจ่ายให้พี่หรอก ฉันยอม...เข้าคุก” เชอลิตาหยุดคำพูดไว้แค่นั้น ที่จริงเขาเองก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำขนาดนั้น แต่ก็ไม่พอใจที่เธอมาวิจารณ์หน้าตาเขา จะว่าเขาปาวๆ แล้วเพ่น หึ...มันก็ต้องมีเอาคืนกันหน่อย ทีหน้าทีหลังจะได้ไม่กล้า เห็นเขาเป็นเพื่อนเล่นเธอหรือไง
“เพื่อนพี่ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นหรอกนะคับ คนสวย” รามเอ่ย
“ใช่ไหมวะ ไอ้มอส” รามถามเจ้าตัว
“พี่จะยกหนี้ให้ฉันงั้นเหรอ...” เชอลิตาเอ่ยด้วยสีหน้า
