ลูคัสอุ้มแพรวาในท่าเจ้าสาวเข้าไปยังห้องนอนตัวเอง เธอยังคงอยู่ในสภาพเมาไม่ได้สติ แต่บางทีก็คิดว่าเธอแกล้งเมาหรือเปล่าเพราะบางคำพูดของแพรวาเหมือนคนยังมีสติครบถ้วน
เขาวางแพรวาลงบนเตียงนอน แต่กลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เธอใช้สองแขนล็อกลำคอเอาไว้แล้วดึงเข้าไปหาจนริมฝีปากเกือบแนบชิดกัน
“ปล่อย”
“นายยางม่ายตอบคำถามของช้านเลย”
“ตอบคำถามอะไร”
“นายมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นแล้วใช่ไหม”
“…” เขาเงียบ ไม่รู้ว่าแพรวาหมายถึงอะไรเพราะเขาไม่ได้จูบหรือมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนอย่างที่เธอกำลังพูดถึง บางทีแพรวาอาจจะเมาแล้วจำคนผิด
“เงียบแบบนี้แสดงว่า…” คำพูดแพรวากลืนหายไปกับจูบของลูคัส ริมฝีปากหยักได้รูปบดคลึงไปมาเบาๆ ไม่ได้ป่าเถื่อนและรุนแรงเหมือนที่ผ่านมา รสจูบแสนหวานทำให้คนใต้ร่างลืมเรื่องก่อนหน้านี้ชั่วคราวแล้วหลับตาลงเพื่อรับซึมซับรสชาติการจูบแบบนี้ไว้ในความทรงจำ
แม้เมาอยู่แต่ก็รู้สึกว่าจูบครั้งนี้… ดีกว่า
