“ลูคัส…”
หลายนาทีก่อนคุยผ่านแชต ทว่าในเวลาต่อมาเขากำลังยืนอยู่หน้าประตูคอนโดมิเนียมของเธอ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งแทบหลุดออกจากขั้ว คาดไม่ถึงเลยว่าลูคัสจะมาหาเธอถึงที่นี่
แกร๊ก
ตัดสินใจเปิดประตูให้เขาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“มีธุระอะไรเหรอ?”
“…” ลูคัสไม่ตอบ เขาดันร่างเธอออกจากหน้าประตูแล้วเดินเข้ามาข้างในอย่างถือวิสาสะ เธอหันไปมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจกับการกระทำไร้มารยาทนั้น
“ตกลงนายมีธุระอะไรกับฉัน” เธอเดินตามลูคัสมาพลางเอ่ยถาม ตอนนี้เขานั่งไขว่ขาบนโซฟาราวกับว่านี่คือพื้นที่ของตัวเอง
“สภาพเธอดูไม่เหมือนคนป่วยเลยนะ”
“จะให้ฉันนอนซมบนเตียงหรือไงมันถึงจะดูเหมือนคนป่วย”
“ใช่”
“ถ้านายจะมากวนประสาทก็กลับไป วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ต่อปากต่อคำด้วย” เธอพูดแล้วเดินไปเก็บกล่องอาหารสำเร็จรูปบนโต๊ะที่กินไปได้ไม่กี่คำ การมาของลูคัสทำให้เธอกินข้าวไม่ลงแล้ว
“จะบอกได้หรือยังว่ามาหาฉันทำไม”
“เห็นบ
