“ถ้าเป็นของเล่น คงเป็นของเล่นชิ้นพิเศษ” คาร์มินพูดขึ้นมาเสียงเรียบอีกครั้ง สังเกตลูคัสตั้งแต่ตอนนั่งดื่มเมื่อคืนแล้วว่ามองไปที่โต๊ะของผู้หญิงคนนั้นบ่อยมาก
ถ้าเป็นของเล่น ก็คงเป็นของเล่นชิ้นที่พิเศษมากๆ
“คำว่า ‘ของเล่น’ ไม่มีชิ้นไหนพิเศษสำหรับกู”
“จะรอดู” น้ำเหนือพูดแล้วหันไปยิ้มกับเพื่อนอีกสามคน ก่อนจะยกน้ำสีเหลืองอำพันในแก้วตัวเองขึ้นมาดื่ม
“อย่าให้เห็นว่าขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมาแล้วกัน”
“ประโยคนั้นมันใช้ไม่ได้สำหรับกู” ไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถเข้ามามีบทบาทสำคัญในชีวิตของเขาได้ ทุกคนล้วนเป็นเพียงของเล่นระบายอารมณ์ในยามต้องการ
คิดว่าเขาจะเป็นเหมือนเพื่อนในกลุ่มอย่างนั้นเหรอ? หึ…ไม่มีทาง
“กูจะรอดูคนปากดีในวันนี้และในอนาคต”
“รอเก้อไปเถอะ” พูดจบเขาก็ยกแก้วน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นมาดื่มอีกครั้งอย่างใจเย็น
•••
16.45 น.
“อื้อ~” แพรวาส่งเสียงดังในลำคอออกมาเบาๆในช่วงเย็นของวัน ไม่รู้หลับไป
