เปิดประตูรถด้วยความหงุดหงิด แต่เมื่อหย่อนขาข้างหนึ่งลงถึงพื้นก็ต้องชักกลับเข้ามาในรถพร้อมทั้งปิดประตูดังปึง!
“ยังไม่ไปอีก!”
ฉันหันไปสบตาคนที่เพิ่งพูดจบ เขาเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม เห็นเขาแสดงอาการอย่างนั้นแล้วฉันกลับไม่กล้าพูดออกไป พยักพเยิดไปทางหน้าตึก เผื่อว่าเขาจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันต้องการสื่อถึง
“อะไร?” ถามปนแสดงอาการฉงนไม่หาย ฉันพรูลมหายใจออกมายาว ๆ แล้วกลั้นใจพูด
“ลงไปเป็นเพื่อนหน่อย”
“ให้ถอดเสื้อลงเหรอ รปภ.จะไม่มาลากไปเหรอ สมองงง”
เออว่ะ เขาเละไปด้วยอ้วกของฉันนี่หว่า หากลงไปแบบนี้คงจะสร้างความแตกตื่นให้กับผู้คนหน้าตึก หากถอดเสื้อออกก็หนักไปกันใหญ่
“คือ” ฉันอ้ำอึ้งพูดไม่ออก ที่จริงต้องบอกว่าไม่กล้าพูดเสียมากกว่า
พี่เกมส์ย่นหัวคิ้วเข้าหากันแล้วกวาดตามองไปที่หน้าตึก เขาเลื่อนสายตามามองหน้าฉันแล้วมองกลับไปยังจุดเดิม
“ทำไม? ไม่กล้าลงไปเจอแฟนเหรอ ไอ้คนนี้ป้ะที่ทำให้แอลหัวร้อนกลางตล
