CHAPTER 7
วันเสาร์
ออด ออด
“ฮึ่ยยย อะไรเนี่ย” ฉันลงจากเตียงด้วยความหงุดหงิด วันหยุดขอตื่นสาย ๆ บ้างไม่ได้เลยหรือไง ใจคอจะให้ตื่นแต่เช้าทุกวี่ทุกวันเลยเรอะ
บ่นในใจไปตลอดทาง ไม่ต้องส่องดูก็รู้ว่าใครมา จึงเปิดประตูออกทันที
“โอ้โห แม่คุ๊ณณณ กี่โมงกี่ยามแล้วยังไม่ตื่นอีก”
“ก็ไม่มีเรียนนี่ ตื่นสาย ๆ บ้างจะเป็นไรไป” ฉันยืนเกาะขอบประตู “มาทำไม มีธุระอะไร”
“ของในตู้เย็นเน่าหรือยัง”
“เน่าแล้ว เชิญหอบไปทิ้งด้วย”
พี่เกมส์เดินไปที่ตู้เย็นตามที่ฉันพูด แต่เขาไม่ได้เอาไปทิ้งหรอกนะ เปิดช่องฟรีสแล้วเอาของสดที่เขาใส่กล่องแช่ไว้ออกมาแช่น้ำเพื่อให้คลายความแข็ง
“แช่ฟรีสแล้ว ไม่เน่าง่าย ๆ หรอกโว้ย” เขาว่าพลางสะบัดน้ำที่ปลายนิ้วใส่หน้าฉัน
“ฮึ่ย แล้วยังไง? พี่จะทำอะไรให้แอลกินหรือไง” ฉันลากเก้าอี้มานั่ง ในใจก็คิดนะว่าไม่น่าใช่ เขาจะลงทุนขับรถมาหาเพื่อทำอาหารให้ฉันกินเนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้!
“ให้แอลทำ
