EP.1: ชีวิตในรั้วมหาลัย
1289 คำ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของขนมที่จะได้ใช้ชีวิตนักศึกษาในรั้วของมหาลัยเอกชนชื่อดัง เลยทำให้เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้นบวกกับเธอเพิ่งจะย้ายมานอนที่คอนโดวันแรกด้วยเลยทำให้เช้านี้เธอตื่นสายกว่าปกติ พอมองดูนาฬิกาที่บ่งบอกว่าเลยเวลาที่นัดกับเพื่อนไว้แล้ว ทำให้เธอต้องรีบเป็นการด่วน
เธอมีเพื่อนสนิทสองคน คนแรกฝ้ายสาวสวยหมวยหน้าหวาน แต่นิสัยออกห้าว ๆ ตรงข้ามกับหน้าตา ส่วนอีกคนสาวสวยสุดเซ็กซี่เอมมี่ที่กายเป็นชายแต่ใจเป็นหญิงพวกเธอสอบติดมหาลัยเดียวกันและคณะเดียวกันคือคณะวิศวกรรมสาขาสถาปัตย์
ขนมที่โบกมือเรียกเพื่อนสนิททั้งสองทันทีที่เห็นก่อนจะรีบวิ่งไปหาเพื่อนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าคณะ
“ฝ้าย เอมมี่!!!”
“อย่าวิ่งยายขนม” ทั้งสองที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของตนเองก็หันไปมองแต่ยังไม่ทันที่ฝ้ายเพื่อนสนิทของขนมจะพูดจบ ขนมสาวน้อยน่ารักของพวกเธอก็ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉายาจอมซุ่มซ่ามไม่ได้มาโดยบังเอิญแต่ได้มาเพราะนิสัยของเจ้าตัวล้วน ๆ
“โอ๊ยยย...... เจ็บ” ตุ๊บบบ เสียงล้มที่ดังสนั่นจนทำให้คนที่อยู่รอบ ๆ บริเวณนั้นหันไปมองที่มาพร้อมกับเสียงร้องโอดครวญของร่างเล็กที่ลงไปกองอยู่กับพื้น
“ว่าแล้วไม่ผิดจากที่คิดจริง ๆ ไม่เคยจำจริง ๆ เลยนะแกว่าตัวเองซุ่มซ่ามแค่ไหนยังจะวิ่งมาอีก” เป็นฝ้ายที่ส่ายหัวให้เพื่อนอย่างเบื่อหน่ายพร้อมกับเดินไปบ่นไปประคองเพื่อนให้ลุกขึ้นยืนและพาเดินกลับมาที่โต๊ะ
“ก็มันสายแล้วเลยรีบนิ”
“แล้วเป็นไงได้แผลถลอกไปทั้งตัวอีกแล้วเอายามาจะทาให้” ขนมหยิบยาในกระเป๋าสะพายที่พกติดตัวอยู่ตลอดเวลายื่นให้ฝ้ายที่มีหน้าที่ทายาให้เธอเป็นประจำ
“โอ๊ย... เจ็บ ๆ ๆ เบา ๆ หน่อยสิ ขนมเจ็บนะฝ้าย”
“เจ็บแต่ไม่เคยจำ”
“ก็ใครอยากจะล้มละ อายก็อายมีแต่คนมอง”
“ก็หัดจำซะบ้างสิว่าตัวเองนะซุ่มซ่ามแค่ไหนรู้จักระวังบ้างสิยะ” เอมมี่ที่นั่งอยู่ด้วยอดไม่ได้ที่พูดขึ้นมาบ้าง
“ไปกันเถอะ ได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว” หลังจากที่ทายาให้ขนมเสร็จฝ้ายก็พูดชวนเพื่อเมื่อถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ก่อนทั้งหมดพากันเดินขึ้นอาคารเรียนไป
“เค/เค”
วันนี้วันแรกของการเรียนอาจารย์ยังได้ไม่สอนอะไรก็แค่เข้ามาแนะนำตัวว่าตัวเองคืออาจารย์ที่ปรึกษาของห้องและทำความรู้จักกับนักเรียนทุกคน ก่อนจะปล่อยให้นักเรียนไปเตรียมตัวเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องของคณะ
“เห้อ...... ไปหาอะไรกินกัน หิวแล้ว” ขนมพูดขึ้นมาหลังจากที่อาจารย์เดินออกไปจากห้องแล้ว
“งั้นไปกินที่โรงอาหารคณะแล้วกันนะ”
“ไปกันเลย” ขนมผู้อารมณ์ดีตลอดเวลาพูดขึ้นพร้อมกับเดินนำเพื่อน ๆ ไปยังโรงอาหารทันที เมื่อมาถึงก็มองด้วยความสงสัยไม่ได้ว่าทำไมโรงอาหารของคณะวิศวะถึงมีผู้หญิงเยอะมากทั้งที่นักศึกษาส่วนใหญ่ของคณะนี้เป็นผู้ชายแต่ก็เลิกสนใจเรื่องคนก่อนจะหันไปไปสนใจของกิน
“พวกแกจะกินอะไร ขนมอยากกันราดทะเลหน้ากับชานม”
“ขนมแกนั่งรออยู่นี่เดี๋ยวพวกฉันไปซื้อมาให้ถ้าให้แกไปซื้อเองคงจะไม่ได้กิน” ฝ้ายเป็นคนบอกขนมก่อนที่ตัวเองกับเอมมี่จะเดินไปซื้อน้ำและอาหาร
“ได้”
ทั้งสามพากันออกมาจากโรงอาหารหลังกินข้าวเสร็จแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะเพื่อรอเวลาเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องของคณะ ที่เขาว่าโหดกว่าทุกคณะแค่คิดก็สยองแล้ว
เมื่อถึงเวลานัดทำกิจกรรมรุ่นน้องปีหนึ่งก็ต่างทยอยเดินมาเข้ารวมตัวกันที่ลานกิจกรรมของคณะ รวมทั้งพวกของขนมด้วยเมื่อมาถึงก็รายงานตัวแจ้งชื่อเพื่อรับป้ายจากนั้นก็นั่งลงตามสาขาของตนเอง เมื่อถึงเวลาก็มีรุ่นพี่เดินเรียงแถวขึ้นไปบนเวที ทำให้นักศึกษาสาวปีหนึ่งที่นั่งอยู่ต่างพากันกรี๊ดกร๊าดออกมาเสียงดังเพราะความหล่อของแต่ละคนนั้นกินกันไม่ลงเลย ก่อนทุกเสียงจะเงียบลงเมื่อรุ่นพี่คนหนึ่งตะโกนออกมาเสียงดังจนทำให้ขนมนั่งอยู่สะดุ้งตกใจจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมอง
“เงียบ!!! พวกคุณไม่มีรู้จักมารยาทกันหรือไงครับ ถึงได้เสียงดังกันแบบนี้”
“สวัสดีครับ” เมื่อรุ่นพี่คนแรกพูดจบคนที่สองก็พูดต่อ
“.......” ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ นอกจากความเงียบเท่านั้น
“พวกคุณไม่มีมารยาทเหรอครับ พวกผมทักทายแต่ทำไมพวกคุณไม่ทักทายตอบครับ”
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ”
“พวกคุณคนตั้งเยอะมีเสียงกันแค่นี้เองเหรอครับเบากว่าเสียงผมคนเดียวซะอีก”
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” รุ่นน้องทุกคนพากันพูดเสียงดังขึ้น
“ดีมาก”
หลังจากนั้นรุ่นพี่ที่เขาเรียกว่าพี่ว๊ากก็เริ่มแนะนำตัวเองที่ละคนจนครบก่อนจะบอกให้รุ่นน้องลุกขึ้นยืนแนะนำตัวเองที่ละคนจนครบทุกคนเหมือนกัน พอแนะนำตัวเสร็จรุ่นพี่ที่เป็นพี่ว๊ากก็ลงจากเวทีไปปล่อยให้รุ่นพี่คนอื่นขึ้นมาพูดถึงรายละเอียดของการรับน้องให้ทุกคนฟัง ก่อนจะปล่อยเลิกเพราะวันนี้เป็นวันแรกจึงยังไม่มีอะไรมาก
เมื่อรุ่นพี่บอกเลิกแล้วทุกคนก็พากันทยอยเดินออกจากลานกิจกรรม ไม่เว้นแม้แต่พวกขนมที่กำลังเดินออกมาเหมือนกันระหว่างที่ทั้งสามคนเดินอยู่นั้นฝ้ายก็พูดขึ้น
“วันนี้ไปไหนกันหรือเปล่า”
“ไม่ขนมอยากกลับบ้านไปนอน”
“ตลอด แกนี่ง่วงได้ตลอดเวลา”
“แล้วแกจะไปไหนเอมมี่”
“ฉันก็ไปหาผู้ของฉันสิย่ะ แล้วแกละฝ้ายจะไปไหน”
“ฉันก็กลับบ้าน แต่ต้องแวะไปส่งยายขนมที่คอนโดก่อน”
“เออ งั้นก็แยกกันตรงนี้แหละ เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“บาย/บาย”
เมื่อแยกกันแล้วฝ้ายก็ขับรถมาส่งขนมที่คอนโดก่อนเพราะอยู่ใกล้มหาลัยกว่า ก่อนที่เธอจะขับรถกลับคอนโดของตัวเองฝ้ายพักอยู่กันคนละคอนโดกับขนม ฝ้ายอยู่คอนโดถัดไปอีกไม่ไกลจากคอนโดเธอมากนัก
ขนมมาพักที่คอนโดเพราะว่าใกล้กับมหาลัยมากกว่าบ้านเธอและอีกอย่างเธอขับรถไม่เป็นเนื่องจากนิสัยส่วนตัวของเธอที่เป็นคนซุ่มซ่ามจนทำให้ที่ทุกคนที่บ้านห้ามไม่ให้เธอขับรถเด็ดขาด ฉะนั้นเวลาไปไหนมาก็จะมีคนที่บ้านคนไปหรือคนขับรถไม่ก็เป็นฝ้ายที่เป็นคนพาไปแทนเพราะสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก หรือแม้แต่การทำอาหารที่บ้านก็แทบไม่อยากให้เธอเพราะเธอทำทีไรก็จะมีแผลทุกครั้งไปแต่ก็ใช่ว่าเธอจะทำไม่เป็นเลยก็พอทำเป็นบ้างแค่บางอย่าง
- ผู้เขียน
